Nurarihyon no Mago 107

ยังต้องเรียนรู้เรื่องสำเนียงพื้นบ้านไทยอีกเยอะเลยแฮะเรา...

ตอน 108 จะตามมาภายหลังนะงับ (น่าจะภายในวันนี้อยู่ดีแหละ)...แต่ขอบอกไว้ก่อนเรื่องหนึ่ง ถ้าป๋มดรอปนูระไป อย่าตกใจนะงับ ตามจริงตั้งใจจะดรอปแล้วเอาเมทัลลิก้าขึ้นมาแทนอ่ะงับ เพราะนูระมีคนแปลไทยอยู่แล้ว (ปกติป๋มจะไม่แปลซ้ำกับคนแปลคนอื่นเด็ดขาด เพราะมีการ์ตูนอื่นที่อยากทำอีกมากโขอ่ะงับ) แต่ถ้าคนแปลคนนั้นหันมาขอใช้คำแปลป๋มแทน...ป๋มทำต่อแล้วกัน แต่ถ้าป๋มเห็นว่ามีคนแปลคนอื่นเข้ามาแทนที ไม่ว่าจะในเว็บไหนก็ตาม ป๋มขอดรอปนะงับ...



นูระ หลานจอมภูต
องก์ที่ 107 "สู่นายผู้คลุมเครือ"
หน้า 1
นูระ หลานจอมภูต
องก์ที่ 107 "สู่นายผู้คลุมเครือ"

ข้าจะจัดการกับความมืดใหญ่โตที่ยืนขวางอยู่ ณ บัดนี้!!

หน้า 2
** ริคุโอะ อยู่กับเซ็นกลางป่าเขา **
เซ็น - รู้สึกว่าที่นี่จะชื่อว่าเขาคุโรมะล่ะเว้ย

แดนแห่งตำนานที่มินาโมโตะ โยชิสึเนะแห่งโนจิ...อุชิวากะมารุได้รับการฝึกฝนจากคุรามะเท็งงู

เป็นสถานที่ที่สมชื่อ "เส้นทางรากไม้" จริงๆ

...เริ่มจะเข้ารุ่งเช้าแล้ว
...สีหน้านายตอนนี้เจ๊งมากเลยนะ...ริคุโอะ

หน้า 3
ท่าจะไปเรียนการทำงานอื่นนอกจาก "การเบี่ยงงาน" จากโทโนะมาเยอะเลยนะ ริคุโอะ
ถ้านายยังต้องฝึกพรุ่งนี้อีก นายก็ทำกับข้าวด้วยล่ะกัน...

หน้า 4

หน้า 5
กิวคิ - ความเกรงขามของนูราริเฮียง...คือการเบี่ยงแบนความสนใจแล้วค่อยตัดผ่านความเกรงขามของศัตรู...
แต่แค่นั้นช่วยให้เจ้าเอาชนะซึจิกุโมไม่ได้หรอก

เปลี่ยนเป็นร่าง "กลางคืน" แล้วงั้นรึ?
ถ้างั้น เริ่มก้าวขั้นต่อไปเลยล่ะนะ

เจ้าได้มันมาแล้วนี่ ดาบที่สะบั้นได้แม้ศัตรูที่ใหญ่โต
เจ้ามีเวลาอีกไม่มากแล้ว คำนึงถึงเรื่องนั้นเป็นพอ!!

หน้า 6
ริคุโอะ - แล้วมันอยู่ที่ไหนกันล่ะ...ดาบที่ตัดสะบั้นซึจิกุโมได้?
ถ้าไม่มีมัน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้

เซ็น - [กิวคิเองก็ไม่รู้จักออมไม้ออมมือกันเล๊ย]
นายบ่นพึมพำแต่เรื่องนั้นมาแต่เมื่อกี้แล้วนะ...

...เอาน่า นายพักก่อนเหอะ!
พอพระอาทิตย์ขึ้น นายก็ต้องฝึกในร่างกลางวัน ใช่มั้ยล่ะ?

เซ็น - หา...

หน้า 7

หน้า 8
...เฮ้ยๆ!?
ไม่เร็วไปหน่อยหรอ กิวคิ?

ริคุโอะ - เซ็น! ทางนี้!!

เท็งงู - หืมม์...

หน้า 9
เซ็น - มันเรื่องอะไรกันฟะ ให้พักกันน้อยไปหน่อยแล้วมั้งเนี่ย!?

ริคุโอะ - ถอยไป
เจ้าพวกนี้...มันตั้งใจจะฆ่าพวกเราจริงๆ

เซ็น - ว่าไงนะ?
ริคุโอะ - เซ็น...เดี๋ยวฉันจะเปิดทางให้

นายใช้โอกาสนั้นรีบหนีออกไปจากที่นี่ซะ!!

เซ็น - หะ...เห้ย
ริคุโอะ!!

หน้า 10
คุรามะเท็งงู - กิวคิ...เจ้าหนูนั้นเป็นอย่างไรบ้าง

กิวคิ - ...ข้าให้เขาพักซักแป๊ปหนึ่ง
อีกเดี๋ยวก็จะเริ่มกันใหม่แล้ว
คุรามะเท็งงู - งั้นรึ
การให้กำเนิดในรอบพันปีกำลังใกล้เข้ามาแล้วนะ...

ปีศาจกลับชาติ ฮาโกโรโมะกิตซึเนะ...
ปีศาจตนนั้นกลับชาติมาเกิดทั้งหมด 7 ครั้งใน 600 ปีกว่านับจากการเกิดครั้งแรก

แต่พอมีหางที่ 9 ขึ้นมา ฉันก็ได้ "หลุดจากที่นั่ง"
โดยมีมินะโกโรชิจิโซวเข้ามาแทน!

หมอนั้นดัดแปลงความทรงจำของปีศาจเมืองกรุงจำนวนหนึ่ง
แล้วขึ้นไปยืนบนจุดยืนของข้า...มันมีพลังประหลาดบางอย่างแฝงอยู่...

หน้า 11
กิวคิ - ...แล้วปีศาจนามว่ามินะโกโรชิจิโซวนั้น
ควบคุมแม้แต่ฮาโกโรโมะกิตซึเนะงั้นรึ?

คุรามะเท็งงู - ไม่น่าใช่ ไม่มีปีศาจตนไหนควบคุมฮาโกโรโมะกิตซึเนะได้หรอก...
ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้านั้นต้องการอะไร แต่มันคงอยากได้ตำแหน่งที่ดีสำหรับตนตอนที่ทารกนั้นคลอดล่ะมั้ง

กิวคิ - ไม่มีใครรู้เป้าหมายของมันรึ?

คุรามะเท็งงู - ...แต่โทษทัณฑ์ที่ทำให้คุรามะเท็งงูผู้นี้ต้องถูกขับไล่...ข้าจะเอาคืนมันอย่างสาสม
ข้ามิอาจยอมรับการให้กำเนิดครั้งนี้ได้ ข้าต้องหยุดมันให้จงได้!!

กิวคิ - ใช่แล้ว...ริคุโอะจะต้องได้พลังที่จะหยุดยั้งสิ่งนั้นมาอย่างแน่นอน

ข้าขอขอบพระคุณท่าน
ขอให้ท่านรออีกซักเดี๋ยวหนึ่ง...

หน้า 12
คุรามะเท็งงู - ...เอ้าๆ? กิวคิเอ๋ย
นี่มันก็เลยเวลา..."ที่สัญญากันไว้ตอนแรก"มาแล้วน่ะ?
เพราะฉะนั้น ข้าจะเป็นคนจัดการที่เหลือเอง...ข้าขอเนะเนะคิริมารุไปก่อนล่ะ

กิวคิ - อะไรน่ะ...

ริคุโอะ - เซ็น!! ตอนนี้แหละ!!!

หน้า 13
เป็นอะไรไปเล่า!? หนีไปซิ เซ็น!?

เซ็น - อย่ามาล้อกันหน่อยเลย ริคุโอะ...

ริคุโอะ - เซ็น...?

เซ็น - แกนะแก ริคุโอะ...
ทำยังกะฉันเป็นตัวถ่วงไปได้นะเฟ้ย...
ริคุโอะ - หา!? เปล่าซะหน่อย!!
เซ็น - ไม่ต้องมาเปล่าเลย

ริคุโอะ - รีบๆหนีไปเหอะน่า!!
เซ็น - ห๊า!?
เรื่องให้เด่
ริคุโอะ - หนอยแก

กิวคิ - [ริคุโอะในตอนนี้น่ะ]
[เอาชนะเท็งงูแห่งเขาคุรามะไม่ได้หรอก...!]

หน้า 14
[ริคุโอะ...ได้เรียนรู้ถึงความสามารถภูมิฐานของนูราริเฮียงที่โทโนะ]
[ตอนที่ซึจิคุโมะบุกเข้ามาก็ใช้ความเกรงขามนั้นเบี่ยงเบนความสนใจของหมอนั้นได้...ถึงจะไม่น่าเชื่อก็ตาม...]
[แต่ว่า...จนบัดนี้ก็ยังไม่อาจรู้ถึงตัวเองอย่างถ่องแท้ได้]

[หมอนั้นลืม]
[ความยืดหยุ่นของคนไป]

ริคุโอะ - ถ้างั้น...
ก็ถอยไป เซ็น!!

...ฉันจะจัดการมัน!!

หน้า 15
กิวคิ - [ข้าเองเมื่อก่อนก็เป็นมนุษย์...]
[เพราะฉะนั้นถึงได้เข้าใจความรู้สึกที่ไม่อยากแสดงปมด้อยของตนให้คนอื่นเห็น]

[แต่ว่าเขาต่างจากรุ่นที่ 2]

[ท่านผู้นั้นสามารถไว้เนื้อเชื่อใจพวกพ้องได้]
ริฮัน - [ครึ่งหนึ่งของฉันเป็นมนุษย์]
[ฉันยอมรับในตัวตนมนุษย์ของตนเอง...และได้ทำสิ่งที่มีแต่มนุษย์เท่านั้นที่ทำได้]
[ฉันว่าการไว้ใจพวกนายเนี่ยแหละ ดีสุดแล้ว]

[มาสู้ร่วมกันเถอะ...นะ]
[ให้ฉันได้ยืนพลัง...ของพวกนายหน่อย]

หน้า 16
ริคุโอะ - บ้าที่สุด...แฮ่ก แฮ่ก
เจ้าพวกนี้...แกร่งชะมัด...
[ฉันไม่มีดาบที่จะตีพวกมันให้กระจายได้]
[ฉันต้องการ...ดาบที่จะใช้ปกป้องเซ็นได้...!!]

[ดาบที่ปกป้อง...ขบวนร้อยอสูร...]
แฮ่ก
แฮ่ก
แฮ่ก
เซ็น - ริคุโอะ

ฉันจะไม่ถอย...และก็ไม่ได้อยากหนีด้วย!!
ฉันนะ...อยาก "เป็นประโยชน์" ให้นาย...ต่างหากล่ะ

กิวคิ - [แต่ว่า..เวลาแค่ 3 วันมันไม่ได้การซินะ...]

[กรรมนั้น...ใช้ได้เฉพาะผู้ที่มีความเกรงขามมากจนได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจอย่างแท้จริง]
[ความเกรงขามที่ยิ่งใหญ่...โอบล้อมอยู่ภายในความเกรงขามที่ใหญ่ขึ้นไปอีก...นั้นแหละคือ "เฮียกคิยะโคโนะมิวาซะ" (เทวกรรมแห่งขบวนร้อยอสูร)]

หน้า 17
เซ็น - ก็ฉัน
เป็นขบวนร้อยอสูรที่แลกจอกกับนายแล้วไม่ใช่หรอไง!!

ริคุโอะ - เซ็น...

...งั้นก็ได้
เป็นลูกน้องที่เรื่องมากจริงนะนาย

เซ็น - เข้าใจก็ดีแล้ว

กิวคิ - [กรรมที่ห่อหุ้มด้วยร้อยอสูร]

หน้า 18
ริคุโอะ - ช่วยกางปีกอสรพิษของนาย
เพื่อฉันทีเหอะ

เซ็น - รับทราบ นายน้อย

กิวคิ - [จงระวังไว้ ริคุโอะเอ๋ย]
[เจ้านั้นยังเก่งขึ้นได้อีก!!]

หน้า 19-20
ริคุโอะ - [นี่มัน...อะไร...]
[กัน...?]

** เกิดอะไรขึ้นกับริคุโอะ...!? แล้ว "กรรม" นั้นคือ...!? **

นูระ หลานจอมภูต
องก์ที่ 107 / จบ