Code:Breaker 219

...ไม่ได้แปลไทยซะนาน รู้สึกฟืดขึ้นเยอะเลยแฮะ - -"

ขอโทษนะ ขอเกรียนซักนิดหนึ่ง แต่ป๋มคงไม่แปลย้อนให้เหมือนเดิมนะ ย้อนก็อาจจะย้อนแค่ตอนสองตอนเท่านั้น เหตุเพราะขี้เีกียจไปไกล อยากอ่านตอนเก่าๆก็ไปอุดหนุนวิบูลย์กิจได้นะครับ :p



โค้ดเบรกเกอร์
โค้ด:219 "โครเวอร์แห่งความสุข"
หน้า 1
โอกามิ - ตายอย่างทรมานซะเหอะ...

ซากุระ - เดี๋ยว...
[หยุดก่อน! โอกามิ!!]

โอกามิ - ยัยสวะ...
คาเงะโร่ - อุ๊ก
อุ๊ก
ซากุระ - [นายคิดจะฆ่าคาเงะโร่ไปพร้อมๆกับมิชิรุเลยงั้นเรอะ...!!]
** โอกามิพิพากษาประหาร!? **

หน้า 2
ยูกิ - ...แต่คาเงะโร่กับมิชิรุคือคนสองคนในร่างเดียวกันจริงๆเรอะ?

นายก - คาเงะโร่คือบุคคลิกที่สองที่มิชิรุสร้างขึ้น

ซากุระ - บะ...บุคคลิกที่สอง!?
นายก - แต่ไหนแต่ไร มิชิรุก็เป็นคนตระกูลเดียวกับโอกามิ...

เขามีหน้าที่เฝ้าระวังโอกามิคุงซึ่งเป็นผู้สืบทอด "สายเลือดจักรพรรดิ์อเวจี" ที่สามารถควบคุมเพลิงทั้งเจ็ดได้
เพราะพลังอันมหาศาลนั้น มิชิรุจึงมีหน้าที่ "กำจัด" โอกามิหากเขาเกิดอาละวาดขึ้นมา

มิชิรุที่มีจิตใจดีคงรับไม่ได้กับสิ่งนั้น...
จึงให้กำเนิดบุคคลิกของคาเงะโร่ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเพื่อแทนที่ตัวเองที่ปฏิเสธการฆ่าฟัน

หน้า 3
ยูกิ - แต่คาเงะโร่ก็ฆ่าครอบครัวของหมายเลข 5? งั้นเขาก็แค่สวะดีๆเองน่ะซิ ไม่เห็นเกี่ยวกับการเฝ้าระวังโอกามิตรงไหน
นายก - ไหวพริบดีสมกับเป็นโค้ด:03 จริงๆ!!

เพื่อเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นนักลอบสังหารที่แกร่งที่สุดในเอเด้น ฉันได้ฝัง
ยีนน์แห่งความชัวร์ที่พ่อแม่ของโค้ด:05 ได้คิดค้นขึ้นลงไปในตัวคาเงะโร่...ไม่ซิ ตัวมิชิรุ

คาเงะโร่มีความก้าวร้าวอยู่ในตัวอยู่แล้ว ดังนั้นการจะชุบเลี้ยงเขาให้กลายเป็นความชั่วที่ร้ายกาจที่สุดจึงไม่ยากเย็นอะไร
ตัวคาเงะโร่สามารถควบคุมได้กระทั่งตัวมิชิรุเอง และก็กลายเป็นบุคคลิกหลักไปในที่สุด

คนอ่อนแอแบบมิชิรุไม่มีวันหยุดคาเงะโร่ได้หรอก
ถ้าอยากกำจัดคาเงะโร่ ก็ต้องฆ่าเขาไปพร้อมๆกับมิชิรุ อย่างที่โอกามิคุงพูดนั้นแหละ

หน้า 4
คาเงะโร่ - อุ๊ก!!
อ่ะ
อั๊ก...

อั๊ก
ฮ่ะ!!

...แกทำร้ายพวกองค์ชาย แถมยังทำให้คันดะต้องตายอีก
ฉันไม่มีวันยกโทษให้แกแน่

จะฆ่าแกให้ตามคำขอล่ะ
มิชิรุ

ยูกิ - ไม่ได้นะ โอกามิ...

เนียงมารุ!? ทำไมถึงเข้ามาขวาง...

หน้า 5
ซากุระ - [นัยตาที่เหมือนกับคนตาย...]
มิชิรุ - [มิชืรุคือเครื่องมือของคาเงะโร่...]
[ฆ่าฉันที...!!]
เด็กผู้หญิง - ยังไม่...อยาก...ตาย...

ซากุระ - ฉัน...เชื่อในตัวโอกามิ

ยูกิ - เนียงมารุ...

โอกามิ - มิชิรุ...ฉันพลาดเองที่คิดจะช่วยแก
คนที่เป็นได้แค่เครื่องมือของคาเงะโร่อย่างแก ไม่คู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่

ตายซะ

หน้า 6
มิชิรุ - แค่เครื่องมือที่ไม่มีแม้แต่จิตใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ...

คาเงะโร่ - [ใช่...ใช่แล้ว]

[แกเป็นแค่เครื่องมือของคาเงะโร่ แกสมควรตาย]

[แกฆ่าคนตั้งมากมาย]

[ถึงจะอยากตายแต่ก็ตายยากตายเย็น]

[มีชีวิตอยู่เพียงเพื่อรอวันตายอย่างเดียว]

[ใช่แล้ว มิชิรุ อย่างแกน่ะ]
[ไม่มีค่าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อหรอก...]

[แต่ว่า]

หน้า 8
[ถึงอย่างนั้น]
[ซักวัน]

โอกามิ - [อยากให้ฉันเอาไปให้พวกเขางั้นเรอะ...!?]

มิชิรุ - [ซักวัน]
ซากุระ - โอกามิ~!! ท่านมิชิรุ~~

ม่ะ...
[ซักวัน]
[วันที่ฉัน]
ไม่นะ...

[ดีใจที่ได้มีชีวิตอยู่ก็ต้องมาถึง]
ฉันไม่อยาก...ตาย
อยากมีชีวิต!!
...มิ-
มิชิรุ...

หน้า 8
ไม่ใช่เครื่องมือของคาเงะโร่น่ะ!!

คาเงะโร่ - [มะ...]

[ไม่~!!]

ยูกิ - [เมื่อกี้มันอะไรน่ะ...!?]
[เหมือนความชั่วร้ายมันหายไปแล้ว!! หรือว่า...]

[มิชิรุ]

หน้า 9
โอกามิ - ใช่...
แบบนั้นแหละดีแล้ว
ยูกิ - [มิชิรุกำจัดคาเงะโร่ได้แล้วงั้นเรอะ!?]

หน้า 10
มิชิรุ - แค้ก
แค้ก

ยูกิ - เนียงมารุ!!
ทำอะไรน่ะ...

ซากุระ - ...ฉันเกลียดเธอ

หน้า 11
ทั้งอาจารย์คันดะ ทั้ง "อิโนะอิจิ" ทุกคนตายไปหมด...
เธอฆ่าพวกเขา!!

ฉันรับไม่ได้!!
...ไอ้ของแบบนี้น่ะ ฉันรับไม่ได้!!

แต่ว่า...
ฉันไม่แพ้...ให้กับความรู้สึกพวกนั้น...!!
ฉันจะไม่แพ้ความชั่วที่อยู่ภายในตัวฉัน!!

ดังนั้น ท่านมิชิรุเองก็ห้ามแพ้เหมือนกันนะ!! ต่อจิตใจชั่วร้ายนั้น...
ท่านมิชิรุต้องเชื่อใจตัวเองให้มากกว่านี้น่ะ!!

หน้า 12
มิ...มิชิรุ
จะเชื่อ
ในตัว...มิชิรุ

ซากุระ - ใช่แล้ว
ท่านมิชิรุเป็นสาวที่แกร่ง
และใจดีกว่าที่ท่านมิชิรุคิดซะอีก

หน้า 13
ยูกิ - เนียงมารุ...เธอรู้อยู่แล้วซินะ

ว่าโอกามิไม่ได้คิดจะฆ่าจริงๆ
แต่เขาทำไปเพื่อให้มิชิรุยอมรับความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ของตัวเอง

ซากุระ - ฉันก็ไม่รู้

มิชิรุ - แต่...ว่า
เรย์คุงเขา...
ซากุระ - ไม่มีทางหรอก

ถึงเขาจะชั่วร้ายยังไง เขาก็ไม่มีวันทอดทิ้งท่านมิชิรุที่เขาห่วงแหน
โดยเด็ดขาด...!!

[ทำไม]

[ถึงได้เชื่อใจเขาขนาดนั้น?]

[ต้องทำยังไง]
[ฉันถึงจะเก่งแบบเขาได้]
[นะ?]

หน้า 14
*ติ๊ง*
*ติ๊ง*
รุย - ...บ้าเอ้ย

สุดท้าย...
แกก็เป็น
คนอยู่เบื้องหลังทั้งหมดไม่ใช่รึไง!!

หน้า 15
โอกามิ - องค์ชาย!!

นายก - เฮ้อ

พวกชอบ "จุ้น"
ก็ "จุ้น" อยู่ตรงนั้นไปเหอะ

รุย - [เร็ว...]

หน้า 16
มิชิรุ!?

ถะ-...ถึงจะหยุดการดับสูญไม่ได้...
แต่อย่างน้อย มันก็ไม่สามารถดับอย่างอื่นได้ถ้ามันกำลังดับพลังพิเศษหรืออะไรอีกอย่างหนึ่งอยู่
ชะ...ใช้เวลานี้...
แย่ง "กล่องแพนโดร่า" มาให้ได้!!

โอกามิ - ชิ!!

รุย - ต้องรีบ...
เอา "กล่อง" นั้น!!

หน้า 17
มิชิรุ - อุ๊ก...
[มิชิรุเอง]

[ก็จะเชื่อในตัวมิชิรุเหมือนกัน]

[ว่าต้องเก่งขึ้น]
[เพื่อทุกคนให้ได้!!]

นายก - ถึงความคิดจะ "แจ๋ว"
แต่พลังแค่นั้นไม่ "แจ๋ว" พอจะหยุดฉันได้หรอก

หน้า 18
ซากุระ - [แย่แล้ว...]

[เราเสร็จมันแน่...]

มิชิรุ - มิชิรุ
เก่งขึ้น
รึยังล่ะ?

หน้า 19
รุย - มิ...

มิชิรุ!!

หน้า 20
โกหกน่า!! เรื่องแบบนั้น...
มิชิรุ!!

ซากุระโคจิ!!
มิชิรุเขา...
ซากุ...

ซากุระ...
โคจิ!?

เป็นอะไรไป...!? ซากุระโคจิ!?
** การดับสูญของมิชิรุพาซากุระคืบเข้าสู่แดนอันตราย!! **

next: ความรักในวันนี้คือความชังในวันหน้า!!
to be continued