One Piece 384

Please read this thread for more information: Here

Translated in: 2 Oct. 2005

วันพีซ ตอนที่ 384 สัญญาณแห่งการโจมตีกลับ

หน้า 2 -
โซเกะคิงส์ - ฉันพลาดกับพวกคิงส์บลูงั้นหรอ ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ฉันถูกทิ้งไปไกลเลยนะเนี่ย พวกช่างเรือพวกนั้นสุดยอดจริงๆ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันก็พวกเขาถูกทิ้งแล้ว ฉันควรจะวิ่งหนีก่อนดีกว่า

หน้า 3 -
โซเกะคิงส์ - ไม่ๆๆ ไม่มีการวิ่งหนีอีกแล้ว ลูกผู้ชายอุซป หลังจากงานทั้งหมดที่เราได้ทำไปในการเปลี่ยนตัวตนของตัวเองและตามพวกเขามา โรบินยอมสละตัวเองเพื่อพวกพ้อง ฉันจะต้องสู้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เอาล่ะ มีแค่ทางเดียวที่จะรู้ได้ว่าทุกคนอยู่ที่ไหน เราต้องปลอมตัวเป็นพวกรัฐบาลและเข้าไปที่เช็กพอตน์ของพวกนั้น โอเค ดีแล้ว เอ่อ หวา อะไรๆๆ อ้าก น้ำจู่โจม ศัตรูโจมตีแล้วๆ เอ๋

หน้า 4 -
ออยโม - อ้า
โซเกะคิงส์ - จ้ากกก คนยักษ์ตื่นแล้ว
ออยโม - หลังจาก 50 ปี พวกเราสับสน พวกเราเป็นความอับอายของเอลูบาบู ขอโทษครับ หัวหน้า ฮืมๆๆ
โซเกะคิงส์ - . . . เอ . . เอลูบาบูหรอ เฮ้ย นายคงไม่ได้มาจากหมู่บ้านแห่งนักรบ เอลูบาบูหรอกนะ ใช่ไหม
ออยโม - นายเป็นใคร

หน้า 5 -
ออยโม - มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกที่ฉันจะคุยกับนายเรื่องนั้นแต่ ตัวฉัน กับคาชี เป็นโจรสลัดจนกระทั่ง 100 ปีที่แล้ว พวกเราเดินทางไปด้วยกันทั่วโลก จนกระทั่งวันหนึ่ง กัปตันทั้ง 2 เริ่มมีการสู้รบกัน และกลุ่มโจรสลัดของพวกเราก็แตกแยก ทุกคนตัดสินใจที่จะกลับไปที่หมู่บ้าน ชีวิตและความตาย การต่อสู้ของนักรบ ผู้ชนะสมควรจะกลับมาที่หมู่บ้าน แต่ . . . เรารอมา 10 ปี ก็ยังไม่มีใครกลับมา หลังจากนั้น 50 ปี เราคิดว่ามีอะไรผิดปกติ คาชีกับฉันเลยออกทะเลไปหา 2 คนนั้น แต่ พวกเราก็โดนพวกทหารเรือจับระหว่างทาง และถูกบังคับให้บอกข้อมูลทั้งหมดที่มี พวกเขาก็บอกข่าวที่น่าตกใจกลับมา

หน้า 6 -
ออยโม - พวกเราพบว่า หัวหน้าของพวกเราถูกรัฐบาลพาตัวไปที่คุกกลางแล้ว นั้นมันเมื่อ 50 ปีก่อน
โซเกะคิงส์ - เอ๋
ออยโม - แต่พวกรัฐบาลได้ทำข้อตกลงกับพวกเรา ว่าถ้าคาชีกับฉันทำงานให้รัฐบาลเป็นเวลา 100 ปี นั้นก็หมายความว่า พวกเราต้องเฝ้าประตูเอนิเอซ ล็อบบี้เป็นเวลา 100 ปี พวกเขาจะให้หัวหน้าเราเป็นอิสระและส่งพวกเรากลับบ้านเกิดเอลูบาบู ยักษ์มีอายุขัย 300 ปี 100 ปีมันไม่เท่าไหร่เราเลยตกลงแล้วสู้มาทั้งหมด 50 ปี แต่ วันนี้มีโจรสลัดบุกผ่านประตูไปได้ ใครจะไปคิดว่าสิ่งแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ บ้าเอ้ย คราวนี้หัวหน้าพวกเราก็ต้องอยู่ในคุกตลอดไปแล้วซิ ฮืมๆๆๆ

หน้า 7 -
ออยโม - โฮ่ๆๆๆ
อุซป - เฮ่ย เดี๋ยวก่อนซิ เดี๋ยว มันมีอะไรประหลาดๆเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่นะ
ออยโม - ประหลาดตรงไหน ถ้านายคิดจะหัวเราะเยาะความภาคภูมิใจของพวกเราล่ะก็ . . .
อุซป - ไม่ใช่แบบนั้น บางอย่างมันแปลกไปน่ะ เพราะในการเดินทางของพวกเรา เราเจอสองคนนั้น นักรบแห่งเอลูบาบู โดรี่และโบรกี้ คนที่นายพูดถึงน่ะ กำลังสู้กันอยู่ที่เกาะนั้นมา 100 ปีโดยยังไม่ได้ผู้ชนะ
ออยโม - . . . นาย . . . นายรู้ชื่อพวกเขาได้ยังไง . . . อะไรกัน? . . . นั้นมัน
อุซป - ถ้านายต้องการหลักฐาน ฉันจะเล่าให้นายฟังเพิ่มก็ได้ การที่สองคนนั้นหัวเราะ อาวุธ การโจมตี ฉันบอกนายได้ทุกอย่างเลย ฉันเจอกับพวกเขาจริงๆนะ เรื่องที่พวกเขาโดนจับเมื่อ 50 ปีก่อนนั้นนะ มันเป็นเรื่องโกหก

หน้า 8 -
*เอนิเอซ ล็อบบี้ เกาะหลัก ศาล*
บัสคาบิว - พวกนั้นจะมาทางนี้หลังจากผ่านส่วนกลางของเกาะหลัก โฮบันไททำภารกิจไม่สำเร็จ และกองกำลังกว่า 10,000 นายถูกจัดการ พวกนายใช่กองกำลังที่ต้องเฝ้า"ประตูหน้าสู่รัฐบาล"จริงๆหรอเนี่ย น่าละอายจริงๆ
ทหารเรือ - ขออภัยอย่างสูงครับ คิงส์บลูเป็นกำลังที่ใหญ่กว่าที่พวกเราคิดอ่ะครับ แต่อีกอย่างหนึ่งก็เกี่ยวกับเรื่องเวลาด้วยอ่ะครับ
บัสคาบิว - เงียบไปซะ ไอ้พวกโง่ คำของพวกนายมันไม่มีน้ำหนักอีกต่อไปแล้ว / ตามที่เขาพูดแหละนะ / คราวนี้ เราต้องใช้มาตรการสุดท้ายซะแล้ว พวกเราจะเรียกพวกนั้นมา
ทหารเรือ - ท่านจะ . . . ปล่อยพวกนั้นออกมาจริงๆหรอ

หน้า 9 -
บัสคาบิว - พวกนั้นคือ เพชรฆาตบนเกาะสำนักงานใหญ่แห่งความยุติธรรม นั้นไง พวกเขามาแล้ว
ทหารเรือ - ท่าน . . . ท่านจะไม่
บัสคาบิว - เรียกพวกนั้นออกมา
ทหารเรือ - คิดเรื่องนั้นให้ดีก่อนนะครับ ท่านผู้พิพากษา พวกเราหลงจะเจ้าหมวกฟางด้วย
บัสคาบิว - เฮ่ย เงียบซะ ฉันไม่ต้องการข้อมูลแย่ๆ เวลาแห่งการตัดสินได้มาถึงแล้ว
ทหารเรือ - อ . . . รอก่อนครับท่าน ขอร้อง
บัสคาบิว - ปล่อยตัวขุนศาล 11 คนออกมา
ทหารเรือ - ถ้าไม่ได้พูดจริงๆใช่ไหม ทั้งเมืองจะถูกทำลายนะ

หน้า 10 -
*เอนิเอซ ล็อบบี้ ในเกาะหลัก*
ทหารเรือ - เล็งให้ดีๆหน่อยซิ นำพวกเขาเข้ามา
ตระกูลแฟรงกี้ - นั้นมันน ฮาคุเกะคิโฮ (ยาง) หลบเร็ว โกโมร่า
แซมไบ - ทางสายกลางนี้อันตรายจริงๆ พวกนั้นเตรียมการมาดีและค่อยพวกเราอยู่แล้ว เรามาทำกลับ 2 เท่ากันดีกว่า

หน้า 11 -
ช็อปเปอร์ - ฮืมๆๆ
แมลงโทรสาร - บูรุๆๆๆๆ
นามิ - เอ๋ แมลงโทรสารแบบเล็ก อืม นั้นใครอ่ะ
โคโคโร่ - นี้พวกเราเอง
ตระกูลแฟรงกี้ - นั้นมันป้าโคโคโร่นี้ เธอต้องการอะไรหรอ
โคโคโร่ - ดีมาก ดูเหมือนพวกนายจะยังมีชีวิตอยู่นะ อุกั๊กๆๆๆๆ
นามิ - มีอะไรหรอคะ
โคโคโร่ - มันมีอย่างหนึ่งที่ฉันลืมบอกไป พวกนายคงยุ่งอยู่ซินะ ดังนั้นฉันจะพูดให้เร็ว ฟังให้ดีๆ

หน้า 12 -
โคโคโร่ - บนแผนที่ของพาวลีย์มันไม่มีถนนที่เชื่อมจากศาลไปหอคอยสำนักงานแห่งความยุติธรรมใช่ไหม
ซันจิ - ใช่ พวกเราก็เพิ่งจะเป็นห่วงจุดนั้นอยู่พอดี
โคโคโร่ - ดูที่ศาล มันมีหอคอยอยู่ทั้ง 2 ข้างใช่ไหม
ซันจิ - ใช่ มันมีอยู่นะ
โคโคโร่ - มันมาทางลาดอยู่บนด้านของหอคอยทั้ง 2 ด้าน แล้วถ้าพวกเราดึงหอทั้ง 2 ลงได้ มันก็จะกลายเป็นสะพานที่เชื่อมระหว่างศาลกับหอคอยสำหนักงานแห่งความถูกต้อง
แซมไบ - แล้วป้ารู้เรื่องนี้ได้ไงล่ะ
โคโคโร่ - ฉันมาที่นี่กับคุณทอมนานมาแล้วน่ะ เพื่อมาซ่อมสะพาน พวกรัฐบาลโง่ไม่รู้จักบุญคุณ
แซมไบ - อย่ามาทำเป็นใส่อารมณ์กับฉันนะ
โคโคโร่ - และก็ชิมนี่
ชิมนี่ - หวัดดี พี่สาว ได้ยินฉันไหม
นามิ - อะไรหรอ ชิมนี่

หน้า 13 -
ชิมนี่ - อืม พี่ชายโจรสลัดยางยืดนะ ฉันเห็นเขาปีนไปบนศาลน่ะ
นามิ - จริงหรอ ลูฟี่นะหรอ
ชิมนี่ - ฉันเห็นหินแตกบนยอดนั้นด้วย ดูเหมือนเขากำลังสู้อยู่ด้วยล่ะ
นามิ - บนหลังคาหรอ โอเค ขอบใจนะ
โคโคโร่ - และก็ แม่สาวน้อย เปิดแมลงโทรสารไว้นะ เราจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
นามิ - ได้เลย . . . มันมีเรื่องอยู่เรื่องหนึ่ง
โซโล - คราวนี้พวกเราก็รู้แล้วว่าต้องไปที่ไหน
แซมไบ - โอเค พวกนายไปข้างหน้าและเข้าไปรวมกับเจ้าหมวกฟางบนหลังคาเลย พวกเราจะแยกเป็น 2 กลุ่ม และเอาสะพาย ฮาเนะฮาชิ ลงมา
ตระกูลแฟรงกี้ - ได้

หน้า 14 -
แซมไบ - พวกเราเชื่อใจนายนะ โกโมร่า ไปที่ศาลเลย

หน้า 15 -
ตระกูลแฟรงกี้ - โกโมร่า / บ้าเอ้ย พวกนั้นเป็นใครน่ะ
เงา - พวกแกคิดว่าทุกอย่างมันจะไปได้ด้วยดีหรอ ไอ้พวกโจรสลัด
ทหารเรือ - เย้ เราจัดการกับตัวที่ 2 ได้แล้ว พวกโจรสลัดไม่มีพาหนะแล้วคราวนี้ ล้อมพวกนั้นแล้วยิงได้เลย

หน้า 16 -
ลำโพง - สารถึงทุกหน่อยบนเอนิเอซ ล็อบบี้ ส่วนใต้-ตะวันออก ตรงกลางของบร็อกดี
ซันจิ - พวกทหารเรือที่พวกเราผ่านมากำลังไล่ตามมาแล้ว ไม่ดีแน่
แซมไบ - พวกนั้นมาจากด้านหน้าด้วย
ลำโพง - พวกเราได้จัดการกับคิงส์บลูที่พวกโจรสลัดใช้แล้ว ทุกหน่อยมาที่บร็อกดีและเก็บมันซะ
กีวี - พวกนั้นเล็งที่จะใช้ยางใส่เราด้วย
ชอปเปอร์ - ไม่น่ะ พวกนั้นมีเป็นพันๆคน ถ้าพวกเราถูกล้อมอยู่ที่แบบนี้ พวกเราก็ถูกจัดการอ่ะซิ

หน้า 17 -
*หอคอยสำนักงานแห่งความถูกต้อง*
แฟรงกี้ - เธอนะโชคดี ไม่มีเคยใครคิดจะมาช่วยคนที่นี่ ฉันไม่ได้บอกเพราะแค่ว่าพวกของฉันไม่ได้มาช่วยฉัน
*ใกล้ประตูหน้าเกาะหลัก*
ทหารเรือ - เย้ คาชีกับออยโมกลับมาแล้ว
เสียง - รีบๆไปแล้วตื้บพวกนั้นทิ้งซะ พวกยักษ์ ทำอะไรซักอย่างกับ 3 คนนั้น ฮาๆๆๆ
พาวลีย์ - อะไรกัน แฮ่กๆ ฉันไม่มีแรงเหลือพอที่จะสู้กับพวกนั้นได้แล้ว จบสิ้นกันแค่นี้แหละนะ
เสียง - ฆ่าพวกนั้นซะ

หน้า 18-19 -
คาชี - กล้าดียังไงที่มาหลอกพวกเรา
โซเกะคิงส์ - เหวอ
ทหารเรือ - อ้ากกกก เหวอ อะไรกัน สองคนนั้นหักหลังเราหรอ
ออยโม - ก่อนที่พวกเราจะไปร่วมกับความปลอดภัยของหัวหน้าของพวกเรา และเศร้ากับเวลาที่เสียไป
คาชี - พวกเราจะทำลายจนกว่าความโมโหของพวกเราจะพอใจ ไปด้วยกันเถอะ ราชันแห่งการสุ่มจู่โจม
โซเกะคิงส์ - ไม่มีปัญหา ชูสัญญาณแห่งการโจมตีกลับได้ ไปเลย สู่พวกพ้องของเรา

Thank you for reading . . .