Bakuman 144

ขอโทษที่ช้างับ พอดีคอมที่บ้านเสียนิดหน่อยอ่ะงับ

ปล. ขอโทษนะงับ ถ้าผิดถูกประการใด ป๋มอ่านแต่ต้นฉบับอังกฤษกับรวมเล่มไทยถึงตอนนี้อ่ะงับ เรื่องคำเฉพาะหรือชื่ออาจมีสะกดไม่ตรงกับคนแปลเดิมบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะงับ



บาคุแมน วัยซนคนการ์ตูน
หน้าที่ 144 "บริษัทและวิธีเอาชนะที่สมบูรณ์แบบ"
หน้า 1
[วันจันทร์ที่ 21 พ.ย. ฉบับที่ 52 วางแผงพร้อมเรื่องสั้น "สังเวียนก.ก.น." ตอนแรก และการ์ตูนตอนเดียวจบ "T&S" โดยอาราอิ คิซาคุ]
ชูจิน - "สังเวียนก.ก.น."สนุกขึ้นกว่าตอนที่ออกเป็นการ์ตูนตอนเดียวจบอีกแฮะ
ไซโค - ก็สองคนนั้นเป็นนักเขียนเก่าแก่ แถมรูปยังใช้ได้ด้วยนี่น่ะ

** พายุแห่งนักเขียนรุ่นพ่อกำลังโหมกระหน่ำ!! **

ชูจิน - แต่ว่า "สังเวียนก.ก.น."เป็นเรื่องแนวต่อสู้สายหลักแบบสายมารเหมือนที่เราตั้งใจจะทำเลยน่ะ
"T&S" เองก็เป็นการ์ตูนแนวต่อสู้ด้วยจิตวิทยาและความรู้ที่ใช้ฉากโรงเรียนเหมือนกับ "PCP"
ถ้า "T&S" ได้รับความนิยม "PCP" จะไม่แย่เอาเรอะ
ไซโค - นั้นซิน่ะ

คายะ - แต่ "PCP" ยังสนุกกว่าอยู่ดีนี่?
ชูจิน - ฉันก็หวังว่าอย่างงั้น...
แต่ว่าการ์ตูนตอนแรกกับตอนเดียวจบจะได้รับความนิยมง่ายซะด้วย

หน้า 2
[วันศุกร์ที่ 25 พ.ย.]
ชูจิน - เฮ้อ~...

ที่ 1 "สังเวียนก.ก.น." ที่ 2 "T&S"...
ที่ 3 "ผู้ผดุงฯ" ที่เพิ่งได้ละครฉายไปแหมบๆ
"PCP" ที่ 7...
ไซโค - จะดูถูกพวกคนเก่าคนแก่ไม่ได้เลยซิน่ะ...
ชูจิน - อืม...ถึงจะร่วงลงมาแค่ครั้งเดียว แต่ก็มีผลกับการเขียนเรื่องให้สนุกเหมือนกัน...

การ์ตูนตอนเดียวจบ "คิล นักสู้โฮมรัน" ของอ.นันโกคุที่ตีพิมพ์อาทิตย์หน้าก็สนุกเหมือนกัน...
คงมาถึงแล้วซินะ ยุคย้อนสมัย...
คายะ - ย้อนสมัยนี่...หมายถึง "จัมป์" จะมีนักเขียนมือโปรมาแทนคนหนุ่มสาวงั้นเรอะ?

ชูจิน - เออ...แบบนั้นคงเรียกว่าเริ่มยุคใหม่ได้เหมือนกันแหละน้า...
[อ.อาซึมะ อายุ 50 อ.อาราอิ อายุ 36 อ.นันโกคุ อายุ 47]
คายะ - เอ๋~~
ฉันรู้น่ะว่าญี่ปุ่นกำลังมีคนแก่มากขึ้น แต่แบบนี้มีด้วยเรอะ...

ชูจิน - เอ๋ะ? เราก็รู้ผลคะแนนจริงแล้วนี่...

นานามิเนะ โทรุ!!
ไซโค - เอ๋ะ!? นานามิเนะคุงน่ะหรอ?

หน้า 3
นานามิเนะ - ไม่ได้คุยกันนานเลยนะครับ อ.ทาคากิ
ชูจิน - ...อืม...

นานามิเนะ - ผมมีบางอย่างที่อยากให้อ.อาชิโรกิเห็นน่ะครับ พอว่างออกมาได้มั้ยครับ?
ชูจิน - อยากให้พวกเราเห็น?
คือ...เราส่งต้นฉบับไปตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว วันนี้ก็เลยพอมีเวลา...
ที่ว่าอยากให้ดูนี่สตอรี่บอร์ดเรอะ?
นานามิเนะ - ครับ เป็นงานชิ้นใหม่ที่ผมเขียนขึ้นหลังจากสำนึกจากเรื่องที่เกิดขึ้นคราวที่แล้วน่ะครับ
ชูจิน - ...ถ้างั้น ให้คุณโคซึกิดูก่อนจะไม่ดีกว่าเรอะ...

นานามิเนะ - ไม่ล่ะครับ ไม่ว่ายังไงผมก็อยากให้อ.อาชิโรกิเป็นคนดูให้น่ะครับ ผมจะออกไปรับพวกคุณเอง เพราะงั้น ขอความกรุณาด้วยเถอะครับ

ติ๊ด

ชูจิน - ...เขาว่าจะมารับ
คายะ - เอ๋~ แต่ฉันไม่ค่อยชอบนานามิเนะคุงเลย...งั้นฉันขอกลับบ้านก่อนล่ะ...

ไซโค - เขาบอกว่าสำนึกผิดจากเรื่องครั้งที่แล้วไม่ใช่เรอะ? แต่เอามาให้เราดูแทนที่จะไปให้คุณโคซึกินี่มันผิดนะ
ชูจิน - แต่ก็แปลว่าเขาเชื่อใจเราได้ แถมเราเองก็เคยอยากได้ความเห็นจากคนอื่นนอกเหนือจากบก.เหมือนกันไม่ใช่เรอะ

หน้า 4
ฮิบิกิ - ท่านประธาน กระผมมีเรื่องอยากถามท่านเรื่องหนึ่งน่ะครับ...

นานามิเนะ - ว่ามา

ฮิบิกิ - ทำไมท่านถึงได้ยึดติดกับอาชิโรกิ มุโตขนาดนี้รึครับ?

นานามิเนะ - อาชิโรกิ มุโตะคือเป้าหมายของฉัน

เด็ก - นี่ๆ
ฮ่ะๆๆ
กลับกันเถอะ
นี่ วันนี้ไปเล่นบ้านคาซึได้มั้ยอ่ะ?

นานามิเนะ - ฉันไม่มีเพื่อน
เด็ก - ไปเล่นเกมกันเหอะ
นานามิเนะ - จนกระทั่งวันนั้น...

หน้า 5
[ใช้เงินซื้อความสามารถของคน?]
[มนุษย์ทุกคนถูกแบ่งชั้นด้วยเงินและความรู้]

[การ์ตูนนี้มันอะไรกันเนี่ย...!]

[จะเอาการ์ตูนแบบนี้มาลงใน "จัมป์" งั้นเรอะ!?]
[แถมคนเขียนยังอายุแค่ 15...]

[เจ๋งหว่า~~!!]
พรึบ
พรึบ

หน้า 6
ป๋าฮะ ผมมีเรื่องอยากจะขอร้อง
พ่อ - มีอะไร?

ผมอยากได้เงินฮะ...

พ่อ - จะเอาเท่าไหร่?

...มะ...มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้...

นานามิเนะ - ตอนนั้นฉันได้ตาสว่าง
แค่ฉันหว่านเงินออกไป ทุกคนก็จะมาญาติดีกับฉัน
ฉันใช้เงินก็ซื้อเพื่อนได้แล้ว
โลกนี้มีแต่พวกมนุษย์สวะทั้งนั้น

[อาชิโรกิ มุโตสุดยอดจริงๆ!!]

[เงินตรา ปัญญา พิชิตโลก]
[นี่แหละ!]

[ความเป็นจริง!]
พรึบ
พรึบ

หน้า 7
ถึงแล้วครับ ท่านประธาน

นานามิเนะ - อ.อาชิโรกิ ขอโทษที่ให้คอยครับ
ผมเอารถมารับแล้วครับ ขอรบกวนเวลาพวกคุณให้ออกไปกับผมหน่อยได้มั้ยครับ?
อาชิโรกิ - เอ๋ะ รถ? มารับ!?

อะ...อ.ฮิบิกิ!? ทำไมถึง!?
นานามิเนะ - รายละเอียดเดี๋ยวผมอธิบายตอนไปถึงบริษัทเองครับ
เชิญเลย

อาชิโรกิ - ...บริษัท...อะไร?
นานามิเนะ - ผมอยากให้พวกคุณได้เห็นบริษัทของผมน่ะครับ

อาชิโรกิ - บริษัทของนานามิเนะคุงเรอะ!?
นานามิเนะ - ครับ บริษัทผลิตการ์ตูนนะครับ

ไซโค - ผลิตการ์ตูน!?
ชูจิน - หมายถึงยังไง...
นานามิเนะ - ผมถึงบอกไงครับ ว่าผมจะอธิบายพอไปถึงเองครับ

หน้า 8
ชูจิน - ชิ...
SHINJITSU Co.!?
ส่วนชั้นล่างเป็น HIBIKI...
นานามิเนะ - ผมแค่ตั้งชื่อไปงั้นๆแหละครับ
MS คือศุนย์วิจัยการสร้างการ์ตูน
MK เป็นคล้ายๆร้านกาแฟการ์ตูนน่ะครับ
== บริษัท ความเป็นจริง จำกัด (ถ้าให้แปลตรงๆอ่ะนะ)

ขอบคุณมากนะครับ อ.ฮิบิกิ กลับไปประจำตำแหน่งเดิมได้แล้วล่ะครับ
ฮิบิกิ - ครับ

ชูจิน - ...เออ อ.ฮิบิกิเป็นเหมือนลูกจ้างของนานามิเนะคุงเรอะ?
นานามิเนะ - ถูกต้องแล้วครับ เพราะนี้เป็นบริษัทของผม

ถ้างั้น ผมจะพาดูชั้น 4 ที่เป็นชั้นทำงานของผู้บรรยายที่อ.ฮิบิกิเป็นคนคุมอยู่ก่อนก็แล้วกันนะครับ
ทางนี้เลยครับ

หน้า 9
ที่ได้รางวัลการ์ตูนหรือรางวัลอื่นๆแล้วแต่ยังไม่เปิดตัวก็มีอยู่ 16 คน...
ถ้าเป็นใน "จัมป์" ล่ะก็ ไม่ว่าคนเขียนรางวัลชมเชยของ 2 การประกวดใหญ่ และรางวัลชนะเลิศการประกวดสโตกิ่น
ส่วนผู้บรรยาย นอกจากอ.ฮิบิกิแล้วก็ยังมีอีก 3 คน ทุกคนเป็นนักเขียนการ์ตูนที่มากด้วยความสามารถทั้งนั้น

ผมบอกชื่อไม่ได้ แต่ตอนนี้มีนักเขียนกว่าสิบคนที่นำสตอรี่บอร์ดมาเสนอกับทางผมแล้ว
ชูจิน - เป็นสิบเลยเรอะ!?

นานามิเนะ - ครับ แต่ผมเองก็คัดเอามาเฉพาะคนที่วาดรูปเก่งมาเท่านั้นเหมือนกันน่ะครับ...

"สังเวียนก.ก.น." ของอ.อาซึมะก็เป็นหนึ่งในนั้น
ชูจิน - "สังเวียนก.ก.น."!?

หน้า 10
ไซโค - ...หมายความว่าอ.อาซึมะเขียน "สังเวียนก.ก.น." มาจากสตอรี่บอร์ดของที่นี่งั้นเรอะ

นานามิเนะ - ครับ อาจารย์เองก็ดีอกดีใจใหญ่เลยเหมือนกัน

อันดับแรก ผู้บรรยายจะพูดคุยกับคนเขียนทั้ง 16 คนว่านักเขียนที่ขอร้องมาแต่ละคนควรเขียนเรื่องเป็นอย่างไร
จากนั้น 16 คนนั้นก็จะจัดกลุ่มละ 4 คน รวมผู้บรรยายคนหนึ่งก็กลายเป็นทีม 5 คน 4 ทีมเพื่อเริ่มเขียนสตอรี่บอร์ด
[สตอรี่บอร์ด]
เพื่อไม่ให้มีการได้เปรียบเสียเปรียบ จึงมีการสลับสมาชิกในทีมไปพร้อมๆกับการสร้างสตอรี่บอร์ด

เมื่อเสร็จแล้ว ผู้บรรยายทั้งหมดจะนำสตอรี่บอร์ดทั้ง 4 อันมาปรึกษาหารือ ก่อนที่จะส่งสตอรี่บอร์ดที่ได้คะแนนสูงสุดไปที่ห้องมอนิเตอร์ที่ชั้น 2 และ 3
[ห้องมอนิเตอร์]

อาชิโรกิ - ห้องมอนิเตอร์?
นานามิเนะ - อ่ะ ขอโทษครับ อีกซักครู่ผมจะพาไปชมที่นั้นเอง
แต่ตอนนี้ขออธิบายเกี่ยวกับชั้น 4 นี่อีกนิดก่อนน่ะครับ

หน้า 11
ทั้ง 16 คนนั้นจะได้รับการประเมินและมีการแข่งขันกันเองเพื่อก้าวหน้าขึ้นไปอีก
ทุกคนสามารถเก็บเกี่ยวจากชั่วโมงบรรยายเพื่อพัฒนางานของตน ถ้าได้รับการยอมรับ ผลงานก็จะถูกสนับสนุนและเป็นโอกาสให้พวกเขาได้เปิดตัว

ที่สำคัญ ที่นี่ไม่เหมือนโรงเรียนสอนวาดการ์ตูนเพราะผมเป็นคนว่าจ้างพวกเขามาเอง พวกเขาก็เป็นเหมือนลูกจ้างของผม

ชูจิน - ลูกจ้าง...

นานามิเนะ - แน่นอนว่าค่าจ้างก็ขึ้นอยู่กับสถานะและระดับความคิดสร้างสรรค์ของผลงาน จะเรียกว่าโบนัสก็ไม่ผิดหรอกครับ

นี่คือระบบที่เกิดขึ้นจากการมองย้อนไปที่ความล้มเหลวของผม
16 คนที่มีทั้งความรับผิดชอบและฝีมือ...และผมก็ว่าจ้างเขาเข้ามา ยังไงๆ 50 คนก็เยอะเกินไป แถมมันก็ไม่แปลกที่พวกในอินเตอร์เน็ตทำกันแบบงูๆปลาๆเพราะพวกเขาไม่ได้อะไรจากการทำนั้น

หน้า 12
ชูจิน - ก็จริงที่นายแก้ไขจุดบกพร่องของเหตุการณ์ครั้งที่แล้วหมด...ถ้าอย่างนี้อาจสามารถสร้างผลงานที่สนุกจริงๆขึ้นมาได้ก็ได้
ไซโค - ชูจิน...!
นานามิเนะ - ไม่ใช่แค่อาจหรอกครับ เพราะผลลัพธ์มันออกมาแล้ว

ไซโค - "สังเวียนก.ก.น."
ที่ได้ที่ 1 น่ะเรอะ...

นานามิเนะ - ที่ 2 ก็ด้วยครับ

ชูจิน - ที่ 2?...งั้น "T&S" ของอ.อาราอิก็มาจากที่นี่เหมือนกันเรอะ...?
นานามิเนะ - ครับ

แต่อ.อาซึมะและอ.อาราอิยังเพิ่งได้แค่การ์ตูนตอนเดียวจบกับเรื่องสั้นตอนแรกเท่านั้น ยังไม่ถึงของจริงหรอกน่ะครับ
เพราะขนาดผมที่การ์ตูนตอนเดียวจบได้ที่ 1 ส่วนตอนที่ 1 ของเรื่องตีพิมพ์รายสัปดาห์ได้ที่ 2 ก็ยังโดนตัดจบหลังจากนั้นแป๊ปเดียวได้เลยนี่ครับ

แถมยังมีอ.นันโกคุที่เขียนลงสัปดาห์หน้ากับอ.ยานากิที่เขียนลงสัปดาห์ต่อไป ถ้าทั้งหมดนั้นได้ตีพิมพ์รายสัปดาห์และกวาดความนิยมลำดับต้นๆล่ะก็...

หน้า 13
อาชิโรกิ - เดี๋ยว...! อ.นันโกคุกับอ.ยานากิก็ด้วยเรอะ!?
นานามิเนะ - ครับ นั้นก็ผลงานของบริษัทผมเหมือนกัน

ชูจิน - ...ก็ว่าอยู่ว่ามันแปลกๆ ที่แท้นานามิเนะคุงเป็นคนอยู่เบื้องหลังการกลับมาอย่างพรวดพราดของพวกนักเขียนเก่าแก่เองหรอกเรอะ...

นานามิเนะ - ครับ ผมเสนอสตอรี่บอร์ดให้กับพวกนักเขียนรุ่นเก่าให้เขาสร้างขึ้นมาเป็นชิ้นงาน
ผลงานที่ได้เลยต่างชั้นกับพวกมือใหม่อย่างแน่นอน

ผมอยากให้มันได้รับการตีพิมพ์รายสัปดาห์เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ออกมา
แต่สิ่งที่ผมพูดมาจนถึงตอนนี้ยังไม่พอสำหรับที่จะไปให้ได้ถึงจุดนั้น

ผมได้คิดหาวิธี ว่าจะทำยังไงให้ผมได้รับความนิยม

ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือมอนิเตอร์ที่อยู่ที่ชั้น 2 และ 3

เชิญชมได้เลยครับ

หน้า 14
เรามีนักเรียนมัธยมกว่า 100 คนมาที่นี่ทุกวัน
แน่นอนว่าทั้งหมดเป็นเด็กมัธยมที่ผ่านการเลือกสรรค์ว่าสามารถวิพากวิจารณ์ได้ในระดับหนึ่ง
โดยจำนวนผู้ชายต่อผู้หญิง 7 ต่อ 3

ที่นี่เป็นเหมือนร้านกาแฟ พวกเขาสามารถอ่านหนังสือการ์ตูนอะไรก็ได้ตามใจชอบพร้อมดื่มเครื่องดื่มที่ชอบได้ตามสบาย
คน - เรื่องใหม่ใน "คิก" นี่เฮ่ยเป็นบ้าเลยว่ะ
ไหนๆก็มาที่นี่แล้ว ไปอ่านการ์ตูนยุคเก่าที่ดังๆดีกว่ามั้ง

นานามิเนะ - พวกเขาจะให้คะแนนสตอรี่บอร์ดที่ส่งมาจากชั้น 4
นี่คือจุดประสงค์หลักของห้องมอนิเตอร์

หน้า 15
ชูจิน - ...นายให้คนที่มีมุมมองใกล้เคียงกับคนอ่านมากที่สุดเป็นคนตัดสินใจขั้นสุดท้ายอย่างงั้นซิน่ะ...
นานามิเนะ - ครับ สมแล้วที่เป็นอ.ทาคากิ

แต่ถึงลักษณะมันจะเป็นเหมือนร้านกาแฟ แต่ผมก็จ่ายเงินค่าจ้างให้พวกเขาที่อุตส่าห์สละเวลามาอยู่ทีนี้เหมือนกันน่ะครับ

พวกเขายังสามารถลงไอเดียวเกี่ยวกับสตอรี่บอร์ดเพื่อเงินได้อีกด้วย
แถมยังทำแบบสอบถามให้มากมาย
นอกจากนั้น นอกจากการ์ตูนดังที่ได้รับความนิยมมากแล้ว ต่อให้ทางเราไม่รู้ ผลของแบบสอบถามของจัมป์กับแบบสอบถามของที่นี่ก็ใกล้เคียงกันมาก

ที่นี่ยังมีกล้องติดตั้งอยู่จำนวนมาก สำหรับเก็บภาพสีหน้าของแต่ละคนระหว่างที่อ่านการ์ตูนเพื่อนำไปใช้ในการสร้างสตอรี่บอร์ดอีกด้วย

ถ้าอยากสร้างเรื่องสำหรับผู้อ่าน ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจกลุ่มคนอ่านซะก่อนอ่ะนะครับ

ไซโค - [...ใช้เงินไปมากขนาดนี้เลยเรอะ...]

หน้า 16
นานามิเนะ - เป็นไงล่ะครับ อ.อาชิโรกิ?
ผมเชื่อว่าการเขียนการ์ตูนด้วยวิธีนี้สามารถเรียกความนิยมได้มากกว่าการทำงานกับบก.แบบสองต่อสองเยอะเลยน่ะครับ

ไซโค - [...แบบนี้มันไม่ได้สำนึกผิดเลยนี่?...แถมยังเลยเถิดไปกันใหญ่...]
[นานามิเนะคุงไม่ตั้งใจจะประสบความสำเร็จในฐานะนักเขียนเองเลยงั้นเรอะ...?]

ชูจิน - ถ้าเรื่องการผลิตการ์ตูน วิธีนี้อาจสามารถสร้างการ์ตูนที่มีความนิยมสูงจริงๆก็ได้
นานามิเนะ - ครับ

ชูจิน - แต่จะถึงขั้นก่อตั้งเป็นบริษัทมันเป็นไปไม่ได้หรอก
ไซโค - อืม ฉันก็คิดอย่างงั้นเหมือนกัน

นานามิเนะ - นั้นซินะครับ ถ้าพูดในเชิงบริษัทก็ยังถือว่าติดเลขตัวแดงอยู่
ส่วนกำไรคือ 60% ของค่าต้นฉบับของสำนักพิมพ์ ยอดขายรวมเล่ม และอื่นๆจากการ์ตูนแต่ละเรื่อง

หน้า 17
แต่นี่เป็นการ์ตูนน่ะครับ ถ้าทำให้ดังแบบระเบิดได้เล่มหนึ่งก็คืนทุนได้แล้วล่ะครับ

ไซโค - ...แต่ฉันว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างงั้นหรอกน่ะ...
ชูจิน - แล้วนายไปเอาทุนเดิมมาจากไหน?

ฉันไม่เชื่อว่าจะมีใครสปอนเซอร์ให้คนเด็กอย่างนายก่อตั้งบริษัทเลินเล่อแบบนี้หรอกน่ะ
นอกจากนั้น แค่ผลงานของนายในฐานะนักวาดการ์ตูนคงถึงกับทำให้สามารถก่อตั้งเป็นบริษัทแบบนี้ไม่ได้หรอก
นานามิเนะ - ทำไมถึงต้องจุกจิกกับเรื่องเงินขนาดนั้นล่ะครับ ไม่ไหวน่ะครับ
อ.อาชิโรกิไม่เห็นต้องยุ่งเกี่ยวกับเงินหรือความคิดผมเลยนี่ครับ แถมผมก็มีเป็นบริษัทแล้วจริงๆ

เงินกู้น่ะ ขอแค่สร้างการ์ตูนที่ทำเงินได้ออกมามากๆแล้วเอาไปใช่คืนก็ไม่มีปัญหาแล้ว
และต่อให้ทำเงินไม่ได้ ก็แค่ขอเงินการกุศล...
ครับ เงินลงทุนเพื่อการ์ตูน...ถ้าคิดว่านั้นคือเงินการกุศลก็จบแล้วไม่ใช่รึครับ

ชูจิน - การกุศล?

หน้า 18
...นานามิเนะคุงมาทำเรื่องแบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเรอะ...
ไซโค - อืม ถ้าเป็นนักวาดที่ประสบความสำเร็จจนร่ำรวยมาพูดล่ะก็ยังพอว่าน่ะ

นานามิเนะ - ...เอาเถอะครับ ระบบนี้ ยังไงประสบความสำเร็จได้ในอนาคตแน่นอน
ที่ผมอยากบอกคือผมไม่ได้ทำเรื่องนี้เพื่อเงิน แต่เพื่อเป้าหมายอื่นต่างหากล่ะครับ

ไซโค - ...งั้นนายคิดจะทำเพื่อโลกของการ์ตูนจริงๆงั้นเรอะ?
ถ้างั้นก็ไม่เห็นจำเป็นต้องพาพวกเรามาดูเลยนี่น่า...

ขอทีล่ะครับ อ.อาชิโรกิ...
นี่คุณยังไม่เข้าใจอีกเรอะ?

ตอนที่เจอกันที่งานเลี้ยงปีใหม่ ผมก็ประกาศไว้แล้วไม่ใช่รึ?

หน้า 19
"คราวหน้าผมต้องชนะให้ได้ ด้วยวิธีใหม่ของผม"
นี่ก็คือวิธีใหม่ของผมยังไงล่ะครับ

ครับ
ทุกอย่าง
ก็เพื่อให้ชนะพวกคุณ...

ผมไม่สนเรื่องเงินหรือโลกการ์ตูนหรอก

ถ้าไม่ให้คุณสองคนมาเห็นวิธีเอาชนะที่สมบูรณ์แบบของผมก็แย่ซิครับ...

ถ้าด้วยวิธีนี้ล่ะก็ ผมไม่มีทางแพ้พวกคุณแน่...
นี่แหละ เงินตรา ปัญญา พิชิตโลกของจริงเลยล่ะครับ อ.อาชิโรกิ!
** แสยะเขี้ยว!! **