Monster 4

- Sayfa 87 -

[Düsseldorf - Eisler Memorial Hastanesi]

Weisbach: O geceyle ilgili hiçbir şey hatırlamıyor musunuz?
Herhangi bir şey olabilir, hatırladığınız herhangi bir şey.
Birinin evinize gelip gelmediği gibi.
Hmmmmmm...
Kendi adının ne olduğunu biliyorsun, değil mi?

Bölüm 4 : Kardeşler

İsminiz Anna.
Anna Liebert. Değil mi?

- Sayfa 88 -

Bölüm 4 : Kardeşler

- Sayfa 89 -

Weisbach: İç çek.

Doktor: Size söyledim Dedektif, şu anda iyi değil.

Hemşire: Hala konuşmuyor.

Weisbach: Bir ara iyileşmeli, Doktor.

Doktor: Bilmiyorum...
Ailesi gözlerinin önünde vurularak öldürüldü.
Görünüşe göre beynindeki yoğun psikolojik şokun yol açtığı hafıza kaybından muzdarip.
Bunlar histeri ya da dissosiyasyon belirtileri olarak da görülebilir.

Weisbach: Sigh... Eğer bu ikiz kardeşlerin görgü tanığı olarak ifade vermelerini sağlayabilirsek, davayı çözme yolunda ilerleyebiliriz...
Ama Anna böyle.
Johan da beynindeki kurşunu çıkarmak için özenli bir ameliyat geçirdi. Sonunda gözlerini açtı.

- Sayfa 90 -

Doktor: Bu çocuklarla konuşurken sabırlı olmanızı rica ediyoruz.
Şu anda üzerinde çalışmanız gereken başka kanıtlarınız olmalı.

Evet, var.
Odada bulduğumuz 22 kalibrelik silah bir Sovyet NSP silahı.
Parmak izlerinin silahtan silinme şekli profesyonel görünüyor.
Ama bulduğumuz kırık cam ve ayak izleri amatör bir iş olduğunu gösteriyor.

Doktor: Yani sonuçta bu bir soygun mu?

Weisbach: Bilmiyorum.
Liebert ailesi Doğu Almanya'dan yeni kaçmıştı. Bir şey çalınıp çalınmadığından emin olamayız.
Doğu'ya ne kadar taşıdıklarını soramayız.
Berlin'deki duvar yıkılmadıkça, böyle bir dava baş ağrısından başka bir işe yaramaz.
Kurbanlar Doğu Alman hükümetinin üst düzey yetkilileriydi.
Bu işi çabucak çözemezsek BKA devreye girecek.

(Not: BKA, Alman Federal Polis Teşkilatı Bundeskriminalamt'tır).

- Sayfa 91 -

Weisbach: Her zaman daha sonra gelirler ve davayı çözdüğümüz için tüm övgüyü biz yerel polislerden alırlar.
Kaybedecek vaktimiz yok!!
AHA! Buna ne dersin?!
Kardeşini görmesine izin ver!!

Doktor: Huh?

Weisbach: Belki birbirlerinin yüzlerini görürlerse daha iyi hisseder ve hafızası geri gelir.

Doktor: Şey... Ama şu anda öncelikli endişemiz zihinsel durumunu stabilize etmek.
Dr. Tenma ikisinin buluşması için izin vermedi.

Weisbach: Dr. Tenma mı?

Doktor: Johan'ın başhekimi.

Weisbach: Hmmmmm...

- Sayfa 92 -

Weisbach: Peki, o zaman ne yapmam gerekiyor...?

Tenma: {Bir şey yok...
Kardeşin yaşayacak.}

Becker: Hey Dr. Tenma, ne hakkında konuşuyorsun?

Tenma: Oh... Dr. Becker.

Becker: Şu surata bak. İyi uyuyabildin mi?

Tenma: Evet, sadece son zamanlarda acil durum operasyonlarıyla çok meşguldüm...

Becker: Müdürün emirlerine itaatsizlik edip rütbeni düşürdüklerinden beri seni köpek gibi kullanıyorlar.

Tenma: Hayır... sorun yok.

- Sayfa 93 -

Tenma: Aslında kendimi yenilenmiş hissediyorum.
Bu, tüm o siyasete kapılıp gitmekten çok daha iyi.
Bir doktor olarak en önemli işime geri dönebildim: hayat kurtarmak.

Becker: Şu haline bak. Ahlaki değerlerini değiştirdiğin kesin.
Eğer müdürlükten yönetim kurulu başkanlığına geçtiysen,
yönetmenin sahip olduğu nüfuzla ezilirdin.
Yoksa gruplar arası bir casusa mı dönüşeceksin? Heheheh.

Tenma: Hayır, ben...
Bundan yeterince çektim.

Becker: İşte ruh bu! Artık gerçekten aynı takımdayız.
Bu rahat bir iş. Kimse seni bağlamıyor, kimse senden bir şey beklemiyor...

- Sayfa 94 -

Becker: Terfi için umut yok, hepsi bu! Hahaha!

Tenma: İzninizle, bir telefon görüşmem var...

Becker: Hâlâ çalışıyorsun, bu kadar yorgun musun?
Sen onların bir numaralı genç doktoruydun, bir dahiydin ve şimdi sana stajyer muamelesi yapıyorlar.
Bütün o sıkı çalışma boşa gitti.

- Sayfa 95 -

Oppenheim: Şu hediyelere ve teşvik mektuplarına bakın, efendim.

Boyer: Kız kardeşinin odasında bunlardan bir dağ var.

Oppenheim: Doğal olarak, bu miktar medyanın ikiz kardeşlerin ebeveynlerini kaybetme hikayesini göz yaşartıcı olarak kullanması sayesinde.

Boyer: Bunlar en kötü hastalar: faturalarını ödemeleri bile beklenemeyecek olanlar.
İçeri girip çıkan tüm polisler diğer hastaları da rahatsız ediyor.

Oppenheim: Hepsi bu kadar da değil.
Ebeveynlerini öldürenlerin terörist olma ihtimali var. Hala burada tutulurken çocukları çıkarmaya çalışabilirler.
Ne acı.

Heinemann: O kadar da kötü değil.
- Sayfa 96 -

Oppenheim: Ha?

Heinemann: "Göz yaşartıcı "da yanlış bir şey yok, değil mi? Daha fazla dikkat çekeriz. Bu da demek oluyor ki çocukların bir değeri var.
Haksız mıyım?

Boyer: Evet, efendim.

Heinemann: Bu arada, Frankfurt'taki Roemer Hastanesi'nin müdürü henüz bir şey söylemedi mi?

Oppenheim: Evet, hazırlıklar tamamlandı. Bir sonraki Alman Tabipler Birliği başkanlığı seçiminde sizi destekleyeceğini söyledi.

Heinemann: Hmm... Şimdi Münih Nordwest Genel Hastanesi'ndeki Dr. Geitel'i zorlamam gerekiyor.
Gerçi şimdiden cebimde olmalı...

Evet. O zaten iyiliğini gösterdi.

Güzel. Gerekli olabilecek her şeyi bana söyleyin.

- Sayfa 97 -

Heinemann: Oh, evet. Bu fikre ne dersiniz?

Oppenheim: Pardon?

Heinemann: İki çocuğun birlikte çekilmiş bir fotoğrafını medyaya sunacağız...

Oppenheim: Ah, evet... Sürekli ikisinin fotoğraflarını istiyorlar...

Heinemann: Çok iyi. Onlara bir tane ver.
İki yalnız kardeşin resmi, bizim nazik bakımımız altında hayatta ve iyi.
Eisler Memorial Hastanesi'nin prestij ve kalitesinin mükemmel bir hatırlatıcısı.

Boyer: Çok iyi efendim, ama görevli doktor iki çocuğun birbirini görmesi için çok erken olduğunu söyledi...

Heinemann: Kim o?

Boyer: Dr. Tenma.

- Sayfa 98 -

Heinemann: Kaldırın onu.

Oppenheim: Efendim?

Heinemann: Bu kadar ilgiyi hak etmiyor.
Dr. Tenma'yı bu hastanın bakımından alın.

Emredersiniz efendim.

Bu kasabanın şefkatli vatandaşlarından bir hediye.
Siz ne dersiniz?

Teşekkür ederim, efendim.

- Sayfa 99 -

Tenma: Nasıl hissediyorsunuz, Bayan Hankel?

Teşekkür ederim, Dr. Tenma.
Sayenizde kendimi harika hissediyorum.

Tenma: Yakında dikişlerinizi alabileceğiz ve hemen ardından gidebilirsiniz.

Hankel: O zaman eve gidebilirim.

Tenma: Evet, talimatlarıma uyduğunuz ve bol bol dinlendiğiniz sürece.

Hankel: Torunlarımı bir daha asla göremeyeceğimi sanıyordum. Teşekkür ederim, Doktor.

Tenma: Bayan Hankel'e düzenli olarak antikonvülzif ve hipotansif reçete edin...

Ses: Eeeeeek!!

- Sayfa 100 -

Doktorlar: Onu dışarı çıkarın!!
Sedyeye yatırın!!

- Sayfa 101 -

Tenma: N...
Ne yapıyorsun?!

Doktor: Uh... Dr. Tenma...

Hemşire: Biz... biz onun kardeşini görmesine izin verdik. Ve sonra...
Çığlık attı, ve bayıldı!!

Tenma: W...
Neden birbirlerini görmelerine izin verdin?!

- Sayfa 102 -

Tenma: Dr. Boyer, bunun anlamı nedir? Bu kamera da ne?

Boyer: Doğru...
Bir araya gelişlerini kameraya çekmeyi düşündük.
Medyaya göstermek için.

Tenma: Bunu kimin izniyle yaptınız?
Ben burada görevli doktorum.

Boyer: Bu çocuğun bakımından alındınız.

Tenma: Ne...?

Boyer: Şu andan itibaren buranın sorumlusu benim. Onları bir araya getirmenin doğru olacağına karar verdim.

- Sayfa 103 -

Tenma: Sakın cüret etme...
Bu çocukları bir tür sergiye dönüştürmeyin!!

Boyer: Müdürün emirleri. Ona daha fazla itaatsizlik etmemenin kendi yararınıza olacağını düşünüyorum.

Tenma: Sen... Onu terk etmeye çalışan sizdiniz!!
Belediye başkanının hayatını tercih eden sizdiniz!
Ve şimdi belediye başkanı işe yaramadığında imajınızı kurtarmak için bu çocuğu mu kullanmaya çalışıyorsunuz?!
ONU BEN KURTARDIM! İyileşene kadar ona bakma sorumluluğum var!!

Boyer: O zaman neden çocuğun cevabına bir göz atmıyorsun?!

- Sayfa 104 -

- Sayfa 105 -

Boyer: Kız kardeşini görür görmez elini uzattı ve ağlamaya başladı.
Belli ki aklı başına gelmiş ve sizin de gördüğünüz gibi olumlu bir tepki vermiş.
Başka bir deyişle, ameliyatınız büyük bir başarıydı. İyi işti.
Buradaki işiniz artık bitti.
Şimdi pozisyonunuza geri dönün. Şefin emirleri.

Tenma: Ama...

- Sayfa 106 -

Tenma: Eva...

- Sayfa 107 -

Tenma: Eva...

Norden: Hey, beklettiğim için özür dilerim!

Tenma: Huh...

Eva: Geç kaldınız, Dr. Norden...

Norden: Özür dilerim, hastalarımdan biri uyuyamadığını söyledi.

Eva: Şimdi ceza olarak benimle alışverişe çıkmak zorunda kalacaksın, Robert.

Norden: Lütfen, canım, bana karşı yumuşak ol.

- Sayfa 108 -

Tenma:
Hepsinin canı cehenneme!
Yanılmadım!!
Hepsinin! Hepsinin!!
Hepsi bir avuç para ve statü fahişesi!
Müdürün emri kıçımın kenarı!!
Şefin emri kıçımın kenarı!!
Allah kahretsin!!

- Sayfa 109 -

Tenma: Ben...
Ben...
Yanılmamışım.

Eva: Biraz çaya ne dersin?

Norden: Hayır, bugünlük böyle iyiyim.

Hadi, içeri gel ve babamı gör.
Baba, Dr. Norden burada!!
Baba?
Baba, odanda mısın?

- Sayfa 110 -

Hemşire:
Dr. Oppenheim? Dr. Boyer?
Bu saatte hala bir toplantınız var mı?

- Sayfa 111 -

Hemşire: Hah...
Uvaah!!

Baba? Uyudun mu?
İçeri geliyorum.

- Sayfa 112 -

Tenma: Unng...
O...
Ölmüş olmalı...

- Bölüm 4 Son -