Hataraku Maousama! 8

อันนี้แค่อยากแปลเล่นๆเฉยๆครับ เดี๋ยวขอคิดดูก่อนว่าจะย้อนดีมั้ย (เพราะตามจริง ให้ผมย้อนเรื่องนี้ผมโอเคนะ แค่ไม่กี่ตอนเอง ._.")

เนื่องจากอันนี้คือการแปลเล่นๆเฉยๆ เพื่อความสนุกส่วนตัวของผู้แปล (เวลาแปลการ์ตูนแล้วมันรู้สึกว่าอ่านสนุกกว่าตอนอ่านเฉยๆอ่ะครับ) ผมไม่อนุญาตให้นำไปใช้เป็นแสกนเลชั่นทุกกรณีนะครับ ไม่ได้ต้องการแปลเพื่อไปขัดกับ Twin-FS ที่เขาแปลอยู่แล้ว เป็นว่าถ้าอยากอ่านเป็นแสกนเลชั่นก็รอของเขาแล้วกันนะ



ฮาทาราคุ มาโอซามะ! (จอมมารสู้งาน!)
ตอน 8 "จอมมาร เปิดโปงเกือบทุกอย่าง"
หน้า 1
** อันตรายคืบคลานเข้าไปใกล้จีจัง! **

มาโอ - [เสียงครึกโครมนั่น...เกิดจากเวทมนตร์ไม่ผิดแน่]

มิกิที - [พวกคุณน่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่รึค่ะ ถึงพลังอันมหาศาลของความเชื่อมั่นและยึดมั่น?]

มาโอ - [เจ้าของที่คนนั้น...ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่มนุษย์ธรรมดาจริงๆด้วย...]
ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน

หน้า 2
[แต่ว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนั้นแล้ว!]

รอก่อนน่ะ จีจัง!

เอมี่ - อ่ะ!

นั่น!

หน้า 3
...เละเทะไปหมดเลย!

หน้า 4
มาโอ - เจ้าพวกนั้น...!?
เอมี่ - นั่นใครกันน่ะ...!?
หรือว่า สองคนนั้นเป็นคนทำ...

มาโอ - ก็แหงซิ!
เอมี่ - อ่ะ เดี๋ยวก่อนซิ...!
อาชิยะ - ท่านจอมมาร!

เดี๋ยวก่อนซิครับ ท่านจอมมาร...!

หน้า 5
มาโอ - [...พลังเวทย์กำลังกลับคืนมา]

[ทั้งที่ควรจะยินดีแท้ๆ]
[แต่ความรู้สึกขยักแขยงนี่่มันอะไรกัน...?]

...ไง
ที่อยู่ข้างๆนั้น เพื่อนใหม่นายเร้อ?

หน้า 6
ขุนพลปีศาจ และเทวดาตกสวรรค์ ลูซิเฟล

ลูซิเฟล - นึกว่าใครซะอีก ที่แท้ก็ท่านจอมมารซาตานนั้นเอง
ไม่ซิ ตอนนี้ควรต้องเรียกว่ามาโอ ซาดาโอะซินะ?

อัลชิเอลก็ท่าทางจะสบายดีนี่
เอมี่ - หา...

หน้า 7
อาชิยะ - บ้าน่ะ...ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่...!
เอมี่ - ลูซิเฟล...? โกหกน่า...?

ก็หมอนั้นเป็นขุนพลปิศาจที่ฉันจัดการไปตนแรกเลยนี่น่า...

ลูซิเฟล - ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ ผู้กล้าเอมิเรีย...
ไม่ซิ ยุซะ เอมี่

ลูซิเฟล - ดาบของเธอแทงทะลุตััวฉันแล้วก็จริง

แต่ฉันก็ยังอยู่ตรงนี้

หน้า 8
มาโอ - ไอ้ฉันล่ะคิดว่าในเมื่อนายมีสายเลือดสวรรค์
นายน่าจะจัดการทวีปตะวันตกที่มีอิทธิพลของศาสนจักรมากที่สุดได้ง่ายสุดซะอีก
ลูซิเฟล - แต่ฉันก็มีพลังไม่มากพอ จนต้องแพ้ให้กับทัพของผู้กล้า
...ตามที่นายรู้นั้นแหละ

มาโอ - แล้ว
เพื่อนใหม่นายจะอธิบายเรื่องหลังจากนั้นให้พวกเราฟังซินะ?

ลูซิเฟล - เอาไงดีล่ะ?
??? - ได้เลย

ข้าคือ...

หน้า 9
มาโอ - หนึ่งใน "หกอัครมุขนายก" แห่งฏีกาศาสนจักร
อัลบ้า เมเยอร์ใช่มั้ยล่ะ?

เอมี่ - อัลบ้า!?

โกหกน่า!? อัลบ้าเขาเป็นพวกของฉัน...
มาโอ - เออ

เป็นเพื่อนของเธอ
ที่ส่งเธอมายังโลกนี้เพื่อ
...จัดการเธอทิ้งไปพร้อมกับจอมมารยังไงล่ะ

ฉันพูดถูกมั้ย?

หน้า 10
อัลบ้า - ...เจ้ารู้อยู่แล้วงั้นรึ?

มาโอ - ตอนที่เอมี่เข้าไปในเกท นายคือคนที่อยู่ข้างๆเขาตอนนั้นใช่มั้ยล่ะ?
พอได้ยินอย่างงั้น ฉันก็เริ่มพอคาดเดาได้แล้วแหละ

เรื่องชั่วๆเป็นของถนัดของพวกปิศาจ
อีแค่ความคิดของพวกคนชั่วน่ะ ฉันมองออกตั้งแต่แรกแล้วโว้ย

เอมี่ - โกหก...ไม่จริงใช่มั้ย อัลบ้า...
ทำไมนายถึงไปร่วมมือกับลูซิเฟล...เพื่อจะฆ่าฉัน...

หน้า 11
อัลบ้า - เอมิเรีย...
ทุกอย่างมันเริ่มจากตอนที่ลูซิเฟลพ่ายแพ้ให้กับเธอ

ฉัน-
มาโอ - นายไม่อยากให้เขาชูหางตัวเองว่าเป็นผู้กล้าที่ชนะจอมมารได้ ก็เลยโยนเขาไปอีกโลกหนึ่ง ใช่มั้ยล่ะ?

แล้วก็ไปชักจูงลูซิเฟลที่สูญเสียพลังมาเป็นพวก
เพื่อที่นายจะได้แอบสังหารกลุ่มผู้กล้า และคงอำนาจของผู้มีอิทธิพลต่อไปได้
จบ

มีอะไรจะแก้มั้ย?
อัลบ้า - อุ๊ก...

มาโอ - จะคิดอะไรง่ายไปหน่อยแล้วมั้ง ไอ้โล้นเอ้ย!
อย่างยัยนี้จะยึดอกโอ้อวดเป็นกับเค้าด้วยรึไง?
เอมี่ - โอ้ย

หน้า 12
น-นี่นาย ทำอะไรน่ะ?
อาชิยะ - แต่ท่านจอมมารครับ กระผมคิดว่าเขาอาจจะไม่ได้โล้นจริงๆก็ได้นะครับ
อัลบ้า - ...โล้น...

มาโอ - แล้วฉันก็พอรู้ด้วยว่านายชักชวนลูซิเฟลมาเป็นพวกได้ยังไง
คงหลอกล่อด้วยการให้กลับขึ้นไปบนสวรรค์ล่ะซิท่า?

อัลบ้า - ทำไมถึงรู้เรื่องนั้นได้!
มาโอ - "ทำไมถึงรู้เรื่องนั้นได้" บ้านเตี่ยซิ หัดพลิกแพลงบ้างไม่เป็นรึไง?
นี่ฉันโดนไอ้พวกนี้มันตามล่าจริงเร้อเนี่ย คิดแล้วน้ำตาจะร่วง

อัลบ้า - ปะ-...เป็นแค่จอมมารยังจะมา!!
มาโอ - จะหยิ่งไปไหน ไอ้โล้น
กับแค่ฉันเผยไต๋นายหมดแค่นี้ทำเป็นน้ำตาเร็ด แบบนี้ไปวางแผนให้มันดีๆกว่านี้ดีกว่าม่ะ

"อย่าคิดน่ะ ว่าจะหนีจากลูซิเฟลที่เอาจริงแล้วได้!"
"จงดับสูญไปพร้อมๆกับผู้กล้าซะเถอะ" ใช่มั้ยล่ะ

หน้า 13
เฮ้อ เห่ยซะไม่มีล่ะ!
ขนาดพวกหนังชั้นสองยังเขียนบทได้ดีกว่านี้เลยเว้ย!

อุ๊บ

เอมี่ - เวลาแบบนี้ยังจะมาทำเป็นหยอกเล่นได้อีกเรอะ!
จิโฮะจังเขาโดนจับเป็นตัวประกันอยู่นะ!?
อาชิยะ - ท่านจอมมาร! นี่ท่านไปดูหนังมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ! ใช้เงินสิ้นเปลืองแบบนั้น...

มาโอ - มันเจ็บนะ ไอ้พวกบ้า ขืนฉันปล่อยให้หมอนั้นพูด มีหวังพวกนายได้แต่อึ้งกิมกี่กันพอดี
อีกอย่าง ดูหนังแค่นานๆครั้งไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่! เงินนั่นฉันก็หามาเอง!

เอมี่ - ใครเขาขอให้นายมาเป็นห่วงกันมิทราบ!
อาชิยะ - กระผมเองก็อยากพักจากงานบ้านแล้วไปหาความบันเทิงใส่ตัว แต่ก็ต้อนอดทนอดกลั้นเหมือนกันนะครับ!

หน้า 14
อัลบ้า - พวกเจ้าเลิกเล่นกันได้แล้ว!
ข้าอุตส่าห์ทนฟัง แต่สุดท้ายก็มีเอาแต่ล้อเลียนข้าแบบนี้!

ข้าไม่ให้อภัยเจ้าเด็ดขาด จอมมารซาตาน!!
มาโอ - นั้นไง บทพูดขี้ประติ๋วนั้นอีกล่ะ

ใช้คำพูดซ้ำซากยิ่งกว่าหนังชั้นสองอีกวุ้ยเฮ้ย
อัลบ้า - อุ๊ก...!

มาโอ - นี่ ไอ้บาทหลวงออกหน้าตรงนั้นน่ะ
ฉันขอถามอะไรอย่าง

นายทำร้ายคนไปเท่าไหร่...
เพื่อให้ลูซิเฟลคงพลังเวทย์ในระดับนั้นได้กันน่ะ?

หน้า 15
อาชิยะ - หา!

เอมี่ - เอ๋!?

ลูซิเฟล - สมกับที่เป็นท่านจอมมาร รู้สึกตัวด้วยรึเนี่ย

มาโอ - นี่ เอมี่
เธอรู้มั้ยว่าพวกเทพกับปิศาจในโลกนี้อาศัยอยู่ที่ไหน?
เอมี่ - จู่ๆจะมาพูดอะไร...

มาโอ - คำตอบก็คือในใจคน
เธอเองก็น่าจะพอรู้บ้างแล้วไม่ใช่เรอะ?

หน้า 16
คนในประเทศนี้ที่ไม่ได้ถูกควบคุมโดยทวงเทพ สามารถสลับไปมาระหว่างดีกับร้ายได้
ความหวังและความสิ้นหวังในจิตใจคน

นั่นแหละ
คือแหล่งพลังของพวกเราในประเทศนี้

เอมี่ - ...ไม่จริง...
ถ้างั้น...

มาโอ - คนที่ก่อเหตุจี้ปล้นต่อเนื่องในช่วงหลังๆมานี้ก็น่าจะเจ้าพวกนี้นั่นแหละ
ต่อหน้าเนื้อแท้ของปิศาจ เป็นใครก็ต้องกลัวขวัญผวาจนทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

หน้า 17
ตอนที่ย่านการค้าใต้ดินถล่ม นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันได้พลังกลับคืนมา
ความสิ้นหวังที่มีต่อความตายมันไหลแผ่เข้ามาในตัว

เอมี่ - งั้น ถ้านายได้พลังเวทย์ที่แข็งแกร่งพอที่จะกลับเอ็นเทย์อิสล่าได้ล่ะก็...
มาโอ - กว่าจะได้ ฉันคงต้องก่อวินาศกรรมเลยล่ะนะ
พลังที่ได้มาจากแค่คนสองคนมันไม่ได้มากขนาดนั้น

เอมี่ - อะไรกัน...

หน้า 18
มาโอ - ฉันชอบโลกใบนี้
พอได้มาเป็นมนุษย์แล้วถึงได้เห็นอะไรที่แปลกใหม่และสนุกดีเหมือนกัน

ฉันไม่อยากทำร้ายโลกที่ช่วยอุปถัมภ์ฉัน
เลยไม่อยากใช้วิธีการแบบนั้น...

...แล้ว
จะเอายังไงล่ะ?

จะเอากันตรงนี้เลยมั้ย?

อัลบ้า - นะ...นี่เจ้าไม่สนใจเด็กคนนี้แล้วรึ!?
ข้ารู้น่ะว่าเจ้ากับเด็กคนนี้มีความสัมพันธ์ต่อกัน!

หน้า 19
มาโอ - ผู้กล้าเอมิเรีย

ฉันน่ะ เกลียดพวกนักบวช
แต่ที่เกลียดกว่านั้น

ก็คือคนทรยศ
เอมี่ - ...นั้นซินะ
ฉันก็เกลียดปิศาจและคนทรยศมากเหมือนกัน

มาโอ - จะดีเร้อ? เธออุตส่าห์สะสมพลังนั้นเอาไว้นี่
ขืนเธอสู้ตรงนี้ เดี๋ยวก็กลับไปไม่ได้หรอก?

เอมี่ - ถ้าตั้งใจทำงาน ยังไงก็ต้องมีอะไรดีๆขึ้นมานั้นแหละ

มาโอ - แจ่มเลย

หน้า 20
...งั้น

แน่จริงก็เข้ามาเลย
ฉันเอาพวกนายเละแน่

แล้วก็เอาจีจังคืนมาด้วย
อัลบ้า - ฮึก...

หน้า 21
อาชิยะ - ตะ-...แต่ว่า ท่านจอมมาร
กระผมคิดว่าตอนนี้เราควรดูลาดเลาของศัตรูก่อนนะครับ

การที่เราโต้กลับไปทั้งๆที่ยังไม่รู้สาเหตุที่พวกเขา
รุกเข้ามาหาพวกเราแบบนี้ มันอันตราย...

ลูซิเฟล - เตือนได้ดี อัลชิเอล

มันก็แบบนี้ไง

หน้า 22
มาโอ - อ-...
อาชิยะ!

หน้า 23
ลูซิเฟล - โห
ขนาดกับอัลชิเอลที่เป็นปิศาจระดับเดียวกันยังมีผลมากขนาดนี้

เด็กคนนี้คงสิ้นหวังกับพวกนายเอาเรื่องเลยซินะ

หน้า 24
มาโอ - แก...กล้าดูดเอาจิตใจของจีจัง...

ยิ่งมีความรู้สึกด้านลบที่เจาะจงกับคนบางคนมาก ก็ยิ่งใช้งานได้ง่าย

...แบบนี้ไง

มาโอ - ชิ...!

หน้า 25
เอมี่ - จอมมาร! อัลชิเอลเขา!

อาชิยะ - แฮ่ก
แฮ่ก

ลูซิเฟล - ...น่าสมเพชสิ้นดี!

ยังมีเวลามาพูดเรื่องคนอื่นได้อีกรึ?

มาโอ - อุ๊ก...

อ้าว

หน้า 26
โธ่เว้ย พลังเวทย์หมด!
เอมี่ - เดี๋ยวเซ่!

เหวออออ!

ลูซิเฟล - ฮ่ะๆๆ!
ไม่ได้ลิ้มรสการทำร้ายล้างมานานตั้งแต่ตอนที่แพ้ให้กับผู้กล้าเอมิเรียแล้ว
ไม่นึกเลยว่าจะยอดเยี่ยมได้ขนาดนี้!

อัลบ้า - อย่าหลวมตัวไป ลูซิเฟล!
เป้าหมายของพวกเราคือการกำจัดทั้งจอมมารและเอมิเรีย!

หน้า 27
ลูซิเฟล - ...นายคิดจะเทศนาฉันเร้อ?

อัลบ้า - หยะ-...อย่าลืมซิว่าข้าเป็นคนที่จะเปิดทางไปสู่สวรรค์

ลูซิเฟล - ชิ
เอาเหอะ...ไม่เห็นต้องกลัวเลย
ตราบใดที่เรายังมีเด็กนี้อยู่ จอมมารกับผู้กล้าก็ไม่มีทางหนี...

หน้า 28
อัลบ้า - ม-มันหนีไปแล้ว ลูซิเฟล!
ลูซิเฟล - อย่าลนลานไปซิ

ต่อให้มันจะสะสมพลังได้มากแค่ไหน แต่ก็ต่อต้านอะไรเราไม่ได้หรอก

ตามมันไป
** จอมมารที่เหลือพลังอยู่รอมร่อจะเปิดฉากโต้กลับอย่างไร!? **