Code:Breaker 227

โค้ดเบรคเกอร์
code:227 "เอลพิสแห่งความชั่ว (8) - เพลิงทั้งเจ็ดครั้งสุดท้าย"
หน้า 1
** ศึกพ่อลูกที่ไม่มีวันลงรอย!! **
เฮย์เกะ - ท-...
โทกิคุง!!

หน้า 2
โทกิคุง...!!

ไม่ได้การ...!!
ถึงโทกิคุงจะเป็นโจ๊กเกอร์ แต่โดนเพลิงทั้งเจ็ดเข้าไปพร้อมๆกันแบบนั้นก็ป้องกันได้ไม่ไหวหรอก...

...กัน
เรอะ?

ฉันไม่ได้คิด...
จะป้องมันตั้งแต่แรกแล้วเฟ้ย

หน้า 3
เฮย์เกะ - ทนไว้ได้!?

ฟุจิวาระ - ยังอ่อนหัด!!

โทกิ - อุ๊ก!!

ต่อให้จะโจมตียังไง...
ซากุระ - [สลบไปทั้งยืนอย่างงั้นเหรอ...?]
ต่อให้จะเก่งแค่ไหน
ฉันก็...

หน้า 4
ยอมรับยอมทนแบบซึ่งๆหน้ามาจนบัดนี้ได้!!

ฟุจิวาระ - บ้ารึยังไง!!
ทนรับแบบนั้นไปก็ไม่มีวัน "ช-...

หน้า 5
[เพลิงทั้งเจ็ดหายไป!?]

เพลิงทั้งเจ็ด!!
...เพลิง!!

ชิ!! ทำไมกัน!?
พลังพิเศษหมดแล้วงั้นเหรอ!?

ต้องหาอะไร...

หา!?
[แขนของจิ๋วกามิกำลังไหม้!?]

หน้า 6
นี่มันอะไรกัน!?

เฮย์เกะ - ไม่ใช่แค่เพลิงหายไปอย่างเดียว แต่แขนของจิ๋วกามิก็โดนเผาไปด้วยเหมือนกัน...
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่...?

โทกิ - ...ถึงโอกามิจะได้เพลิงมาเยอะแล้ว แต่เขาก็พยายามเลี่ยงที่จะใช้มันพร้อมๆกัน
นายเคยคิดรึเปล่า...ว่ามันเพราะอะไร?

ไม่แน่บางที
เพลิงร้อนผลาญ (เบลเซบับ) กับเพลิงเยือกแข็ง (รีไวอาทัน) พายุหมุนจากความกดอากาศต่ำ (มาม่อน) กับ ระเบิดจากความกดอากาศสูง (แอสโมเดียส) และเพลิงหักล้างพลัง (เบลเฟกอร์) กับเพลิงที่เหลือทั้งหมด...
เพราะเพลิงแต่ละอันต่างก็หักล้างกันเอง ถ้าใช้เพลิงหลายๆชนิดในเวลาเดียวกัน ภาระที่ตามมาก็จะหนักอึ้งไปด้วยเช่นกัน

ทั้งอย่างนั้น นายก็กลับใช้เพลิงทั้งเจ็ดอย่างบ้าระห่ำ แขนของจิ๋วกามิเลยเกินลิมิตที่จะรับได้

หน้า 7
ฟุจิวาระ - ห-...หรือว่าแก
ตั้งใจทนการโจมตีเพื่อให้ฉันใช้พลังอย่างงั้นเหรอ...

โทกิ - การต่อสู้น่ะ มันไม่ได้วัดที่กำลัง...
แต่วัดที่หัวนี่ต่างหากล่ะเฟ้ย!!

ฟุจิวาระ - ฉ-...
ฉันไม่มีทางแพ้คนอย่างแก!!

...นายไม่ได้แพ้ฉันหรอก
เพราะเอาแต่พึ่งพลัง

หน้า 8
เลยแพ้พลังมันต่างหากเฟ้ย!!

หน้า 9
เฮย์เกะ - โทกิคุง...!!
[ถ้าไม่ใช่เพราะ...สู้เป็นสู้ตายมานัดต่อนัดแล้วล่ะก็คงไม่มีทางรู้ได้เลย]
["กึ๋น" ที่สังสมมาจากความพยายามและประสบการณ์ที่ผ่านๆมา...นั้นแหละคือสิ่งที่เบิกทางสู่ชัยชนะของเขา...]

[...เธอ]

โทกิ - ...ฉันยังมีคนที่ต้องเอาชนะอยู่...
ชดใช้บาปของนายด้วยชีวิตของนายเหอะ...
โทกิ - [เธอเก่งขึ้นมากเลยซินะ โทกิคุง...!!]

ฟุจิวาระ - อุ๊ก...
หึ...
หึหึ...

หน้า 10
ฮ่าๆๆๆ!!
ต่อให้...
ต่อให้ฉันต้องตายไปตรงนี้ ฉันก็ไม่เคยคิดจะเสียใจกับสิ่งที่ทำไปหรอกน่า!!

มนุษย์น่ะอ่อนแอ...จำเป็นต้องหาสิ่งมาเพื่อทดแทน
เมื่อไม่มีพลัง ก็ต้องหาอาวุธที่แกร่งยิ่งกว่ามาทดแทน

ทั้งผู้มีพลัง ทั้งสายพันธ์หายาก ก็ไม่ต่างจากภัยคุกคามของพวกเรามนุษย์
การที่มนุษย์จะสามารถอาศัยอยู่ได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวนั้น
มีแต่ต้องใช้พลังดับสูญลบล้างทั้งหมดแล้วรีเซ็ตใหม่เท่านั้น...

โทกิ - พูดบ้าๆ!!
แบบนั้น...

หน้า 11
ฉันไม่ต้องการความเห็นของแก
...แม้แต่นิดเดียว
คิดเหรอว่าถ้าชนะฉันแล้ว ฉันจะยอมฟังคำแก?

อย่าเหลิงไปหน่อยเลย...เพราะอย่างแหละ ฉันถึงเกลียดเด็ก

เนะเนะเนะ - ...ไอ้...ชั่วเอ้ย...

โทกิ - รู้อยู่แล้วน่า
นายเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนแล้ว...

หน้า 12
ฟุจิวาระ - แต่...
ทุกครั้งที่เราได้ทานข้าวด้วยกันตั้งแต่นายหนีออกจากบ้านไป
ก็ไม่เลวเลยทีเดียว...
[พ่อก็คิดอยู่แล้วว่าลูกต้องกลับมาหาพ่ออีกแน่]
[เอ้า ทานเลยไม่ต้องเกรงใจนะ ลูกพ่อ]

โทกิ - ...ตอแหล

อย่ามาตอแหลหน่อยเลยเฟ้ย!!
ฉันน่ะนะ!!
รู้หรือเปล่าว่าฉันเกลียดนาย...!!

หน้า 13
...ฉันไม่มีวันยกโทษ!!
ให้นาย...

[บุหรีนั้น]

หน้า 14
เนะเนะเนะ - ปะป๊า...จะเล่นกับเรามั้ยนะ...
โทกิ - ...อย่าพูดเอาแต่ใจซิ เนะเนะเนะ อดทนหน่อยซิ

[ควันบุหรี่ที่สะอิดสะเอียนนั้น]
ป๋าน่ะ...
เป็นป๋าที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ยิ่งกว่าป๋าคนไหนทั้งนั้นเลยนะ
[เร้าร้อนอยู่ในอกฉันอย่างผายผึ่ง]

ฉันน่ะเกลียดนายที่สุด!!
แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเกลียด!!

[ไม่ใช่เพราะไม่อยากแพ้]
[แต่จริงแล้ว]
[ก็แค่อยากเข้าใกล้มากกว่านี้...]

แต่ว่านะ...
ถึงอย่างนั้น...

หน้า 15
[ถึงจะชั่วแค่ไหน]
[แต่ป๋าก็เป็น]
[ไอดอลของฉันอยู่ดี...]

หน้า 16
ปิศาจตนที่ 7...
ลูซิเฟอร์

[เท่านี้...]
[ก็รวบรวมปิศาจได้ครบทั้งเจ็ดตนแล้ว!!]

ซากุระ - เพลิงของลูซิเฟอร์จะเป็นเพลิงแบบไหนกันน่ะ...
เอ็มเพเรอร์ - เพลิงสีฟ้าแหละ
ซากุระ - เอ๋ะ!?

เมื่อเทวภูตตกสวรรค์ลูซิเฟอร์ตกนรกนั้น เขาก็ถูกเรียกเป็นซาตานแทน เพราะอย่างงั้น เพลิงของลูซิเฟอร์ก็คือเพลิงสีฟ้า ซาตานเบลซแบบเดียวกับเพลิงอันแรก

แต่เป็นเวอร์ชั่นพาวเวอร์อัพ
ซากุระ - ...น่าเสียดายจัง

เอ็มเพเรอร์ - ...แต่การที่มีเพลิงครบทั้งเจ็ดอันมันยังมีอย่างอื่นอีกนะ
[พลังของเพลิงทั้งเจ็ดที่มีแต่ผู้สืบทอดสายเลือดจักรพรรดิ์อเวจีเท่านั้นที่รู้...เรย์จะกลายเป็นเอลพิสได้รึเปล่าล่ะ...?]

หน้า 17
บุคคลผู้ซึ่งสามารถควบคุมปิศาจทั้งเจ็ดได้อย่างสมบูรณ์
จะสามารถดึงพลังสูงสุดของเพลิงผลาญบาปทั้งเจ็ด
และเผาผลาญได้กระทั่งพลังดับสูญนั้นเป็นแน่

...ถึงท่าทางฟุจิวาระจะใช้มันไม่ได้ก็เหอะนะ
ซากุระ - เอ๋ะ!?

เอ้า เรย์...

จงใช้อำนาจของเจ้า บังคับควบคุมปิศาจทั้งเจ็ดนั้นด้วยโซ่นั้นซะซิ

โอกามิ - ...ฉันไม่เอาด้วยหรอก

ซากุระ - โอกามิ!?
ทำอะไรน่ะ...
[เขาทำลายโซ่นั้น...!?]

หน้า 18-19
ฉันจะให้สิ่งที่สำคัญสำหรับฉันมากที่สุดกับพวกแก...ดังนั้นขอยืมพลังพวกแกหน่อยเถอะ
เพื่อจะช่วยเหลือทุกคน

ปิศาจ - นี่แก...อยากโดนพวกเราเขมือบนักรึไง!?
ขืนปล่อยพวกเราเป็นอิสระเดี๋ยวอาละวาดหนักกว่าเดิมก็ไม่รู้ด้วยนะ!?
พวกเราจะแกร่งขึ้นกว่าที่แล้วมานะเฟ้ย!?

ได้ยินม่ะ!?
ไอ้แบบนี้เพิ่งเคยเจอวุ้ย!!
แจ่มเลย~ <3
คิดจะเชื่อปิศาจงั้นเหรอ!! น่าสนุกดีนี่!!
เอาซิเว้ย ตูให้ยืมพลังเลยก็ได้
เรย์!!

หน้า 20
ซากุระ - โอกามิ!! เป็นเพื่อนกับพวกปิศาจไปแล้ว!!?
...ถูกต้องแล้ว เรย์
ถ้าแค่บังคับมันอย่างเดียว ไม่มีทางที่จะดึงพลังที่แท้จริงของปิศาจออกมาได้หรอก...
เหมือนกับที่ฉันทำไม่ได้ในอดีตนั้นแหละ...
แต่ว่านายในตอนนี้ไม่ใช่แล้ว

** พลังทั้งเจ็ดรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว!! เดิมพันทุกอย่างไว้กับเอลพิสอันสุดท้ายนี่!! **
เพราะนายร่วมมือกับปิศาจ เพลิงทั้งเจ็ดจึงสามารถไม่หักล้างกัน แต่กลับเพิ่มพูนซึ่งกันและกัน
มากพอที่จะผลาญได้กระทั้งพลังดับสูญนั้น!!

next: ลาก่อน บุคคลอันเป็นที่รัก...!!
to be contined