Code:Breaker 54

เีดี๋ยวอัพให้พรุ่งนี้นะงับ



โค้ดเบรคเกอร์
โค้ดที่ 54 "ระยะห่างที่แน่นอน"
หน้า 1
** การกลับมาของ "ผู้ถูกหา"!! ชะตาของโอกามิกับซากุระจะเป็นยังไงต่อไป!? **

ฮิโยริ - "ผู้ถูกหา"!! จะไม่กินข้าวซักหน่อยหรอ KA!?
พาดหัว - บ้านประธานบริษัทเท็นโปวอินกรู๊ป
ก๊าซระเบิด!!
ชิกุเระ - ฮิโยริ...อย่าใส่น้ำตาลลงในไส้กรอกซิ

ยูกิฮินะ - ...ผมคิดว่าคุณไปที่นั้นด้วยตัวเอง...เพื่อพาตัวโอกามิที่เป็นน้องชายแท้ๆและผู้ที่ถือกุญแจกลับมาด้วยตัวเองซะอีก
แต่ไม่นึกเลยว่า...

หน้า 2
คุณจะพาตัวซากุระโคจิ ซากุระกลับมาซะแท้...
** ซากุระโคจิ ซากุระถูกลักพาตัว!! **

โค้ดเบรคเกอร์
โค้ดที่ 54 "ระยะห่างที่แน่นอน"

ผู้ถูกหา - เพราะน้องชายฉันอยู่ในวัยต่อต้านนะซิ
เลยต้องสั่งสอน...

หน้า 3
ฮิโยริ - ถ้างั้นๆฆ่าๆไปเลยก็ได้นี่ KA!! ไหนๆเจ้าตัวก็ท่าทางจะไม่รู้ว่ากุญแจอยู่ไหนแท้ๆ
พาดหัว - ระเบิดบ้านประธานบริษัทเท็มโปอิน!!
พบสิ่งมีชีวิตเรืองแสงประหลาดในที่เกิดเหตุ!!
ชิกุเระ - ฮิโยริ...อย่าใส่้น้ำส้มในนมแบบนั้นซิ

ผู้ถูกหา - ...ขึ้นม.3 แล้วหรอเนี่ย?
โตขึ้นเยอะเลยนะ ซากุระโคจิ ซากุระ

ฮิโยริ - EH!? "ผู้ถูกหา" รู้จักเด็กผู้หญิงคนนั้นด้วยหรอ KA!?

หน้า 4
ใครนะ!?

ผู้ถูกหา - ...ไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ

ก็คิดอยู่แล้วว่านายต้องมา

หน้า 5
โอกามิ - สวัสดีครับ

เพื่อน - ...สวีดดัด โอกามิคุง...

โอกามิ - มีอะไรหรอครับ?
เพื่อน - ยังจะมามีอะไรอีกหรอ!?

บอกตามตรงนะ พวกเรานะ เดี๋ยวนี้เห็นนายมาท่าไหนก็ไม่แปลกใจแล้วล่ะ...
(แผลเต็มตัว)
(นักเรียดดีเด่นสุดแสนร่าเริง)
(พวกบ้าตุ๊กตา)
(โอกามิมาดเท่ห์)
(โอกามมิ)
...แต่ว่า!!

หน้า 6
ชุดนอน in ชุดนักเรียน!?
โอกามิ - ...เอ๊ะ!?
เพื่อน - วันนี้ดูยังไงๆมันก็แปลกไปแล้วนะวุ้ยเฮ้ย!?
(คะแนนความประหลาดเต็มสิบเลยวุ้ย)

โอกามิ - ...เอ๋? ไม่ไหวเลยแฮะ นี่ผมไม่ทันรู้ตัวเลยนะเนี่ย
เพื่อน - (เป็นคนสะเพร่าเกินคาด)
เพื่อน - งั้น...

ไอ้นี่ก็เป็นเพราะความสะเพร่าเหมือนกันหรอ!?

โอกามิ - เอ๊ะ? นี่เราใส่นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่...
เพื่อน - แล้วนั้นไม่ใช่รองเท้าแตะสำหรับใส่เข้าห้องน้ำหรอกหรอ!? (แล้วไหงใส่แค่ข้างเดียว)
โอกามิ - เพราะงั้นเลยเดินไม่่ค่อยสะดวกซินะครับเนี่ย
เพื่อน - งั้นก็หัดรู้ตัวซะบ้างเด้!!

โอกามิ - อ่ะครับ อย่าไปสนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆเลยดีกว่า คลาสเรียนจะเริ่มแล้วด้วยนะครับ

หน้า 7
...เอ๊ะ? จำได้ว่าใส่หนังสือเรียนมาด้วยนี่หน่า...
เพื่อน - อาหารกระป๋องหรอ!?

โอกามิ - √2
กระดานดำ - มะคุระ โนะ โซชิ (หนังสือข้างหมอน)
== เป็นวรรณกรรมญี่ปุ่นงับ ว่าง่ายๆ อยู่ในวิชาวรรณกรรมญี่ปุ่น รากสองเฉย...

ป้าย - ห้องน้ำหญิง

เพื่อน - ...ประหลาด ประหลาดสุดๆอย่างไม่ต้องถามถึง...
โอกามิคุง ฉันแบ่งข้าวกล่องให้เอาไหม?

โอกามินี่ พอซากุระไม่อยู่ก็งุ่นง่านขึ้นมาเลยจริงด้วยซินะเนี่ย?
ไข้หวัดของซากุระมันเลวร้ายถึงขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย

หน้า 8
เฮย์เกะ - ไม่นึกเลยนะครับเนี่ย ว่าเธอยังไปโรงเรียนวันนี้ได้อีก โอกามิคุง
โอกามิ - ...รุ่นพี่เฮย์เกะก็เหมือนกันนั้นแหละ ไม่ใช่หรอครับ?
ว่าแต่รู้ที่ซ่อนของ "ผู้ถูกหา" หรอยังหรอครับ?
นักเรียน - (...มีรูปปั้นชุดเกราะในที่แบบนี้ด้วยหรอ?)
เฮย์เกะ - ผมพยายามสุดฝีมือแล้วล่ะครับ แต่ก็ยัง...

โอกามิ - ...เดี๋ยวผมจะลองถามคันดะอีกทีแล้วกัน

เฮย์เกะ - โอกามิคุง นั้นไม่ใช่มือถือนะครับ (กาแฟกระป๋องต่างหากล่ะครับ)

ท่าทางจะสงบสติอารมณ์ไม่ลงเลยซินะครับวันนี้...ไม่เหมือนกับโอกามิคุงคนเดิมเลยนะครับ
โอกามิ - ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ...แค่ว่า

หน้า 9
คะ...คุณซากุระโค...

ผู้ถูกหา - นายแหละผิดเองที่อ่อนแอ...

โอกามิ - อุ๊ก...
อึก...
ดะ...

เดี๋ยว...
หย่ะ...อย่าเพิ่งไป!!

หน้า 10
ถ้าพวกเราไม่รีบหาที่อยู่ของ "หมอนั้น" ให้ได้
...ก็เท่ากับว่างานพวกเราล้มเหลว เพราะงั้นผมถึงได้หงุดหงิดยังไงล่ะ

เฮย์เกะ - เพราะแค่เรื่องงานอย่างเดียว...จริงหรอครับ?

โอกามิ - ...พูดอะไรนะครับ?
ก็จะมีสาเหตุอื่นไปได้ยังไง...

หน้า 11
...นายเป็นอะไรไปน่ะ?

ท้องร่วงหรืออะไรหรอเปล่า?
...แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่...

...ไม่ไหวเลยแฮะ
คุณซากุระโคจิ
เมื่อเช้าเจ้านี้กินอะไรเข้า...

หน้า 12
โทกิ - ...ให้ตายเด้ ทำหน้าอะไรของนาย ฉันล่ะไม่อยากจะดูเลยวุ้ย
ซากุระจังจะไปอยู่ได้ไงกันเล่า?

แต่ก็ช่วยไม่ได้นิเนอะ
ก็ไอ้สายพันธ์หายากบ้านั้นชอบเข้ามาจุ้นเรื่องของนายไปซะทุกเรื่อง
ต่อให้พอรู้สึกตัวก็ไปอยู่ "ที่นั้น" ซะแล้วมันก็ไม่แปลกอะไรหรอกนะ จริงม๊ะ

หน้า 13
ยูกิ - พอ"เนียนมารุ"ไม่อยู่แย้วรู้สึกเหงายังไงก็ไม่รู้ง่ะ
โทกิ - ก็ยัยบ้าพันธ์หายากนั้นพูดอะไรก็ตั้งมากมายซะจนน่ารำคาญเลยนี่นะ
...พอไม่อยู่ก็รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปก็จริงเหอะ
เฮย์เกะ - คุณซากุระโคจิเขาก็เป็นคนที่น่าสนใจนี่นะครับ

โทกิ - ว่าไป ไอ้วิปริต!! อย่าออกมาเดินร่อนไปเร่มาแบบนั้นได้ไหมฟะ!!
เฮย์เกะ - งั้นโทกิคุงก็ไม่ลองใส่ด้วยล่ะครับ ชุดเกราะเนี่ย?
โทกิ - ใครจะไปใส่ฟะ!!
ยูกิ - ฉันใส่ๆ

โทกิ - ต่อให้พอรู้สึกตัว

ก็ไปอยู่ "ที่นั้น" ซะแล้วมันก็ไม่แปลกอะไรหรอกนะ จริงม๊ะ...
ซากุระโคจิ - โอกามิ...!!

หน้า 14
โอกามิ - ...เฮอะ
ไร้สาระ คิดว่าจะพูดอะไรซะอีก

"ยัยนั้น"ก็แค่หัวโจทย์ที่ให้คอยสังเกตการณ์เฉยๆก็แค่นั้น

แล้วก็

ซากุะรโคจิ - ฉันสัมผัสได้นะ ถึงความอบอุ่นของนาย

โอกามิ - ฉันเป็น"ผู้ไร้ตัวตน" เป็นผู้ที่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นเด็ดขาด
ซากุระโคจิ - แค่มีเพื่อนอย่างนายอยู่ข้างๆก็ดีใจแล้ว
โอกามิ!!
นายทำตัวเป็นผู้ใหญ่ที่สุดเลยก็ตอนนี้แหละ
โอกามิ!!
โอกามิ!!
โอกามิ - ต่อใครจะหายไปต่อหน้าต่อตาก็ตาม มาตั้งขนาดนี้แล้ว ฉันนะ...

หน้า 15
ฉันนะ...ก็ไม่ได้รู้ึสึกกระวนกระวาย
อะไร...

ยูกิ - ...ไม่เป็นไรด๊อก หมายเลข 6 "เนียนมารุ"นะ ต้องกลับมาแน่
โทกิ - ไอ้ยูกิ อย่าซี่ซั่วพูดแบบนั้นซิฟะ
เฮย์เกะ - เปล่าหรอกครับ ไม่ได้ซี่ซั่วหรอก
โทกิ - เอ๊ะ?

ยูกิ - ก็

หน้า 16-17
ประธาน - ท่าทางน่าซึ้งใจแบบนั้น ต้องเป็นช็อตที่ยอดเยี่ยมแน่นอน

โทกิ - ประ...ประธานนักเรียน!?
ซากุระจังด้วย!? นี่มันยังไงกันแน่ฟะ!?

แถมเป็นหน้าตาตกใจที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน
(ขอล่ะ ช็อตสุดหายากแบบนี้)
โอกามิ - แกทำอะไรของ...

ซากุระโคจิ - โอกามิ!!

หน้า 18
โอกามิ - เอ๊ะ!?
เดี๋ยว...เป็นอะไรไป...

ซากุระโคจิ - พอเห็นหน้านาย...กับทุกคนแล้ว รู้สึกโล่งใจยังไงก็ไม่รู้
รู้สึกเหมือนได้กลับมาที่ๆพวกเราเคยอยู่ด้วยกันมาโดยตลอดเลย...

ประธาน - สีหน้าเมื่อกี้ก็ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอนเหมือนกัน!!
โอกามิ - ...!! ทำอะไรนะ...

ประธาน - ไม่ไหวเลยแฮะ ฉันเป็นห่วงคุณซากุระโคจิเลยรีบบึ่งไปพาตัวกลับมาเลย
แต่พอเห็นโอกามิคุงท้อแท้ขนาดนั้น เลยนึกในใจเลยว่าสงสัยจะคิดผิดซะแล้ว
(ยิ่งว่างๆอยู่ ขอถ่ายไว้เยอะๆเลยแล้วกัน)
โอกามิ - นายนี่ เอาแต่เป็นห่วงในเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่เรื่อยเลยนะ

หน้า 19
โทกิ - แล้วว่าไป!! แกไปช่วยซากุระจังออกมาได้อีท่าไหนฟะ!? ศัตรูเป็นถึง"ผู้ถูกหา"คนนั้นเชียวนะเฟ้ย!?
ประธาน - แน่นอน

ก็ไม่ได้ไปนั่งจิบชากับ"ผู้ถูกหา"มาตั้งนานแล้วเหมือนกัน
(เขาถึงขั้นเลี้ยงเค้กเซ็ตของโรงแรมให้เชียวนะ)
โทกิ - ห๊า!?

ประธาน - (แล้วก็นะ คุณหญิงบ้านข้างๆนะ ทอนเงินให้เค้าผิดด้วยล่ะ แย่จังเลยเนอะ~)
จะปล่อยคุณซากุระโคจิหยุดเรียนไปโดยไม่ได้ป่วยจริงไม่ได้ ฉันก็เลยต้องพาเขากลับมา

ยูกิ - "นิเซมารุ"เอาจริงได้ด้วย
ประธาน - แน่นอน ก็เป็นประธานนักเรียนนี่หน่า
โทกิ - แล้วไปเอากลับมาได้ยังไงกันแน่ฟะ!?

เฮย์เกะ - ...แต่ว่า ไม่อยากเชื่อเลยนะครับ ว่าท่านประธานจะออกโรงเอง
ประธาน - แน่นอน แน่นอน

หน้า 20
...แต่ว่า เพื่อแลกกับการพาตัวคุณซากุระโคจิกลับมา ฉันได้ทำข้อสัญญาที่ไม่น่าเชื่อไว้กับ"ผู้ถูกหา"ซะแล้วล่ะ
อ่ะนะ ถ้าแค่หากุญแจนั้นเจอก็ไม่เป็นปัญหา...

หือ?
ทุกคน - ...เอ๊ะ!?
กะ...กุญแจนี่ หระ...หรือว่า...!?
** สัญญาที่ให้ไว้ระหว่าง"ผู้ถูกหา"กับประธานนักเรียนคืออะไรกัน!? เบื้องหน้าของประตูที่กุญแจนี้จะเปิดมีอะไรรออยู่กันแน่!? **